Franska.nl

Een terugblik door de helden in de zorg deel 2

 

2020 is een bizar jaar geweest, met een ongelofelijke druk op de zorg. Hoe hebben zij het ervaren, de medewerkers die in het oog van de storm aan het werk waren in de ziekenhuizen en verzorgingsklinieken?

Ik sprak Ria, 56 jaar, ze is verzorgende in een revalidatiekliniek in de Randstad.

 

Wat zijn het voor patiënten waar jij voor zorgt?

In onze revalidatiekliniek komen wat oudere mensen die na een opname in het ziekenhuis moeten opknappen. Daar horen ook patiënten bij die door corona lange tijd op de IC hebben gelegen. Zij zijn vaak erg verzwakt en komen dan bij ons revalideren. Maar er zijn ook coronapatiënten die niet naar het ziekenhuis willen, maar te ziek zijn om thuis te kunnen blijven. Ook voor hen is er een mogelijkheid om hier uit te zieken en te herstellen.

 

Hoe was de situatie in het begin?

Het was heel spannend want we wisten niet zoveel over dit nieuwe virus. En nu gingen we deze mensen in huis halen die erg verzwakt waren door deze ziekte. Maar onze populatie was al zo kwetsbaar door kanker of longaandoeningen. Wij zaten helemaal niet te wachten op patiënten met dit onbekende virus. Uiteindelijk moesten al onze bewoners toch ook in quarantaine en dat was echt vreselijk.

 

Wat is je het meeste bijgebleven?

Het is heel gek als je dan mensen op de afdeling ziet die je uit je omgeving kent. Laatst was er een vrouw die ik herkende uit de supermarkt in de buurt. Ze heeft een periode bij ons bij kunnen komen en zou op een gegeven moment weer naar huis gaan. Toen het eenmaal zover was wilde ze graag zelf haar spulletjes naar de lift dragen. Maar dat kreeg ze niet voor elkaar, het was te inspannend. Het was te zwaar. Het virus had haar zo afgebroken dat het haar niet lukte.

 

De quarantaine is voor onze bewoners ook erg moeilijk geweest. Sommige zaten huilend op hun bed omdat ze zo graag naar huis wilden, maar dat kon niet. Dat was een heel nare periode. Helaas waren er wel mensen die het belachelijk vonden dat ze niet bij hun familielid op bezoek mochten komen en daar moest ik dan soms wel mee in discussie. Er waren ook bewoners die niets begrepen van de situatie en min of meer zaten weg te kwijnen. We konden hen dan ook niet meer uitleggen waarom er geen familie naar ze toe kwam. Heel schrijnend.

 

Hoe hebben jullie die nieuwe zorg opgepakt?

Er kwam gelukkig een crisisteam in huis om ons te leren hoe we met deze extreme situatie om moesten gaan. We hebben een aparte afdeling gemaakt voor coronapatiënten, maar zodra ze opgeknapt waren kwamen ze weer op de reguliere afdelingen terecht. Dat vonden wij in het begin wel ingewikkeld. Want stel je nou voor dat ze toch nog anderen konden besmetten. Die onwetendheid over het verloop van de ziekte was heel spannend. Nu met de tweede golf gaat dat gelukkig makkelijker.

 

Wat is er anders aan je werk nu met corona?

Het werken met de beschermende middelen is erg vermoeiend. En ik zie dat onze nieuwe groep coronapatiënten, die weken op de IC in het ziekenhuis hebben gelegen, totaal geen kracht meer hebben om iets te doen. Alsof ze volledig zijn afgebroken en geen stap meer kunnen zetten. Deze mensen moeten echt bij ons aansterken voor ze weer naar huis kunnen.  

 

Wat hoop je voor 2021?

Ik hoop dat het vaccin snel beschikbaar komt en dat al mijn collega’s er ook gebruik van willen maken. De werkdruk is nu erg hoog, ook omdat er veel collega’s ziek zijn. En zeker met al die beschermende middelen die ik moet dragen is het soms wel zwaar. Maar we zetten er gelukkig nog steeds met elkaar de schouders onder en we gaan ervoor.