Een ode aan de koetjesreep
Om de traktaties te knutselen voor hun jarige lagere-school-kind nemen ouders tegenwoordig twee dagen verlof, maar vroeger duwde je moeder je op je verjaardag gewoon met twee zakken koetjesrepen de klas in: veel plezier lieverd!
En nog steeds is die ouwe trouwe koetjesreep net zo lekker als vroeger. Wat is eigenlijk het verhaal achter die koetjesreep?
Om te beginnen: echte chocolade is het dus niet. Je mag in Nederland alleen maar ‘chocolade’ op de verpakking zetten, als er minstens 35 procent cacao inzit, en daar komt de koetjesreep lang niet aan. Maakte voor de smaak niet uit, want we waren gewend aan nep-chocolade in cacaofantasie vlokken, chocoboter en chocoladesigaretten. Was het daarom minder lekker? Neuh. Want dat lekkere, smeltende gevoel in je mond komt door al het vet dat in de reep zit, en op de ingrediëntenlijst achterop de verpakking staat dat ‘ie ook bomvol suiker zit. Zal niemand verbazen: daarom heb je zo’n reepje dus zó op. En stuiteren kinderen vlak na het eten door de kamer van de energie.
Oud reepje
De koetjesreep bestaat al meer dan honderd jaar. De eerste repen rolden van de band van de Koninklijke Boon Chocoladefabriek in Wormerveer. Nutteloos detail: hier werkte ook Dick Laan, die later de Pinkeltje-boeken ging schrijven. De fabriek werd in de jaren zeventig overgenomen door Klene, die we weer kennen van de dropjes. En Klene ging liever pepermuntjes en drop maken, dus die verkocht het merk in 1999 door aan de Belgian Food Company.
Red de koetjesreep!
Hoe het kan, weet niemand, maar na de overname ontstond het gerucht dat de Belgen zouden willen stoppen met de koetjesreep. Paniek! Koetjesreep-fans maakten de website Red de koetjesreep en binnen de kortste keren gingen daar vijfhonderd mensen helemaal los. ‘U moet u schamen dat u een stukje Nederlandse geschiedenis verloren laat gaan,’ schrijft een boze chocoladeliefhebber op de site. Maar: er was echt niks van waar. De Belgen konden het gerucht niet ontkrachten, dus die besloten alle nostalgische verhalen van die gekke ‘ollanders over het koetjesreepje maar te verzamelen en op hun site te zetten. Al dat gemopper en gepaniek leidde trouwens wel tot een stijging van de verkoopcijfers…
Gezonde koetjesreep? Nou moet je ophouden
De Belgen veranderden stiekem wel wat aan de samenstelling van de reep: er ging druivensuiker in en extra calcium. Ook maakten ze een speciale reep met voedingsvezels, die kwam als Biba-koetjesreep in het schap bij de C1000 te liggen. Dat was gauw afgelopen, want het was sluikreclame voor een kinderprogramma en bovendien: een gezonde koetjesreep? Het kan te gek ook, natuurlijk. Nu speelt de fabrikant met plannen om weer ietsje meer melkpoeder aan de reep toe te voegen, om terug te gaan naar het nostalgische smaakje. En om een Koetjesreep museum te bouwen. Of zoiets. Nouja, als De Jeugd van Tegenwoordig rapt over je reep, dan heb je de top als chocoladefabriek wel zo’n beetje bereikt, of niet?
