Een mooie goedemorgen
De eerste van dit jaar. Hoi. Happy New Year.
Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik voel me deze dagen altijd een beetje neerslachtig. Ik moet mijn gezin, dat ik 24 uur per dag om me heen heb gehad, voorzichtig van me losweken. De broodtrommels moeten bijna uit de la, onze afzonderlijke agenda’s vullen zich. De boom is uit het huis en het is nog best even wachten op de zomer.
Toch ben ik vooral wat droef gestemd omdat mijn hoofd en hart bij anderen zijn. Het verscheurde gezin in Arnhem, maar ook meisje M dat (door een droger potdorie) op klaarlichte dag slachtoffer was van een brand. Ze vocht drie dagen om de levens van iedereen die haar zo lief had te kunnen blijven kleuren, maar verloor. Ik denk aan haar moeder. Waarschijnlijk nog snel een wasje in de droger gedaan voordat ze nog wat boodschappen deed. Haar kinderen veilig wanend want thuis waar de gezelligheid wachtte.
Heeft ze zich blauwe plekken op haar schenen getrapt tegen die verdomde droger? Heeft ze haar tranen begraven in de kleren van haar meisje? Hoe leef je? Vandaag nemen zij afscheid van hun meisje. Dertien jaar. In de knop van haar leven.
Wij kennen haar niet, maar hebben sinds dit bericht vluchtroutes doorgenomen. Ik heb uitgelegd hoe de brandblussers werken en naast elke brandblusser een branddeken klaargelegd. En mijn droger, met z’n irritante reinig-het-filter-piepjes, die koester ik ineens. Kom maar op.
Laten we vandaag een kaarsje branden voor meisje M en de familie in Arnhem. Maar dan wel met een veilig windlicht eromheen.
Ik wens jou al het goede, het gezonde, het goudomrande. En dat als het leven je laat struikelen, er iemand is die je opvangt en een kopje thee voor je maakt.
Liefs,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
