Franska.nl

Het idee ontstond in mijn stamcafé in Antwerpen, waar ik een aantal jaren heb gewoond. Tot mijn vaste vriendengroep daar behoorden Gruella, die haar bijnaam te danken heeft aan haar werk als patholoog anatoom, haar vriend Viking, een grote, bebaarde vrachtwagenchauffeur met een hoog knuffelgehalte, mijn kroegdochter Sanne omdat ze mijn dochter had kunnen zijn en mijn beste vriendin die zich Bloem noemt op Facebook om zichzelf te beschermen tegen een haatdragende ex.
 
Met dit clubje was het altijd erg gezellig. Maar zoals vaker in het centrum van Antwerpen, kwamen er regelmatig groepjes mannen binnen die in de stad de bloemetjes buiten kwamen zetten en zich vol overgave stortten op al het vrouwelijke schoon in het café. Aanvankelijk was dat vaak nog wel amusant, maar naarmate de pintjes vlotter naar binnen gleden, kon de situatie ook wel eens ongemakkelijker worden.
 
Voor die momenten hadden we een teken bedacht. Als je je pink omhoog stak, was dat voor de rest van de groep het signaal om in te grijpen. Dan wierp de donkerharige Gruella, die totaal niet op mij lijkt, zich op als mijn zus, de grote getatoeëerde Viking werd mijn broer of lover, Bloem was mijn vaste lesbische vriendin en samen hadden we een kind genaamd Sanne, die voor de gelegenheid dan echt onze dochter werd. Of andersom, alles tegelijkertijd, of iets heel nieuws. De verhalen verzonnen we ter plekke en werden steeds ongeloofwaardiger. Maar ze werden met zoveel overtuiging gebracht dat de betreffende lastpak, die toch al niet meer helder uit zijn ogen keek, uiteindelijk vol vertwijfeling afdroop.

In het dorp waar ik nu woon, kent iedereen elkaar en maak je dit soort situaties niet vaak mee. Maar gisteravond was daar weer zo’n moment. In het restaurant waar we hadden gegeten, kwam een groep van zeven mannen binnen die hier een weekendje met de boot hadden gepland. Blijkbaar hadden ze zich voorgenomen dat ik met hen mee zou gaan naar hun boot. Ook hier begon het amusant, maar kreeg het later een heel hoog MeToo-gehalte.

Nou kan ik mijn mannetje prima staan, maar dan is het toch fijn dat mijn lief het pink-gebaar ook kent. Mijn lief, die echt nooit jaloers is, wierp zich voor deze gelegenheid op als de bezitterige man die er niet tegen kan als zijn vriendin teveel aandacht krijgt. Samen hebben we de zeven dwergen, zoals we ze hadden genoemd, vrolijk uitgezwaaid toen ze – zonder mij – teruggingen naar hun boot.
 
Ik pleit voor een universeel pink-symbool dat alle vrouwen kunnen gebruiken in situaties waarin het even ongemakkelijk wordt. Niet alleen in het café, maar ook in de tram, op straat, op het strand – overal waar MeToo-situaties kunnen ontstaan. Steek subtiel je pink op en elke vrouw begrijpt dat er ingegrepen moet worden. Liefst met een dubbelzinnig verhaal zodat de ongemakkelijke situatie hilarisch wordt en je er later vooral heel hard om kunt lachen. Een klein gebaar met een groot effect.