Franska.nl

Ik geef het je te doen: columns schrijven waar niemand zich aan stoort. Want alles wat je schrijft wordt tegenwoordig uitgeplozen op aanstootgevendheid, racisme, belediging, you too, me too, ongelijkheid, schrijffouten, hypes, enzovoort, enzovoort. Sommigen reageren zelfs alleen maar op een kop en hebben dan het hele artikel niet eens gelezen! Context, goede bedoelingen, vermakelijkheid en inzet worden overgeslagen, en dat maakt dat ik soms weleens denk: we zullen toch niet zijn overgenomen door robots? Gewoon, zonder dat we daar erg in hebben gehad? Robots die alleen maar kunnen zoeken op bepaalde woorden, maar die de zaken op geen enkele wijze nog kunnen interpreteren? Dat zij de wereld allang beheersen, maar dat wij zó met onszelf bezig waren dat we dat helemaal gemist hebben?

Of wacht… WIJ??… Nee, u natuurlijk niet! En jij ook niet! Alleen ík was met mezelf bezig, natuurlijk! Ja, ik wil niemand voor het (beeldschone) hoofd stoten, dus laat ik vooral voor mezelf spreken.

En weet je, ik zie zo’n robot dan ook meteen zitten. Hij zit dan aan een bureau en…

O, nee, sorry… zíj zit… eh nee, misschien is het wel een hét… ja, zo doe ik het: Het zit de hele dag te zoeken naar bepaalde termen en reageert daar dan onmiddellijk op. Maar omdat ie… o, oeps… ehhh… ie/ut/hij/zij/het de context niet begrijpt, gaat hij/zij/het…

Ahh, potverdorie!… Dat is toch niet te doen! Nou ja, we houden het erop dat ik vanaf hier “iets” of “iemand” dan maar gewoon “het” noem, oké? Anders kom ik boven het aantal bestelde woorden uit. Neem dus alsjeblieft geen aanstoot aan het feit dat… Oh nee, dat kan dan ook niet meer. “Het” feit klopt dan niet meer. Ehhh, nou ja… dan noem ik “het” voortaan wel “‘t”. Oké? Begrijp je ‘t dan nog? Of moet ik u zeggen? Ja, want ik wil ook weer niet onbeleefd lijken.

Oh, weet … wat? Je en u worden hierna dan “jeu”. Goed? Dan heb ik twee vliegen in één klap.

Ja, nee, waarmee ik geenszins bedoel dat ik vóór dierenleed ben, en tégen vliegen! Pfff… daar moet jeu dan ook weer mee uitkijken! Maar ik wil natuurlijk niemand beledigen of pijn doen.

Of is het wilt beledigen? Ja, dat lees jeu tegenwoordig ook vaak. “Wie wilt”, staat er dan. Dus moet ik me nu gaan aanpassen aan de meerderheid, of moet ik me aan de regels blijven houden die ik nog op school heb geleerd? Sjonge (of smeisje) wat wordt ‘t lastig!

Maar ik wil het zo graag goed doen. Echt! Want ‘t staat natuurlijk wel meteen zwart op wit als je schrijft.

Of, hoooo… Stop! Het staat zwart-wit-geel-paars-oranje-blauw-groen op zwart-wit-geel-paars-oranje-blauw-groen. Pfiew…! Net op tijd! Even ademhalen en mijn voorhoofd afvegen.

Eh… waar was ik gebleven?

O shit! Eh… chips (uiteraard zonder zout en van biologisch geteelde fairtrade aardappelen)… mijn woorden zijn op.

Nou jaaaaaa, zo gaat ’t toch nergens meer over? Vind(t) jeu ook niet?