Een belangrijke les
Even met de benen op de grond en we realiseren ons wat er écht belangrijk is in het leven.
Dr. Alistair McAlpine uit Kaapstad heeft één van de moeilijkste banen die er is. Hij werkt als kinderarts met kinderen in de palliatieve zorg. Zijn doel is om de korte levens van deze kinderen zo pijnloos mogelijk te maken en de kinderen met zoveel mogelijk vreugde te laten leven. Ik krijg een beetje rillingen bij het idee. Maar blijkbaar krijgt hij er ook veel voor terug. Een reeks aan belangrijke levenslessen bijvoorbeeld. Inzicht in wat nou écht belangrijk is in het leven.
Nu heeft hij een missie: de inzichten die hij leert van de jonge strijders te delen met ‘gewone mensen’. Met jou en met mij. Hij heeft daarom aan een aantal van de kinderen gevraagd, waar zij geluk en blijdschap uit halen. En de antwoorden bezorgden me tranen in mijn ogen. Het is duidelijk dat we in onze drukke levens te weinig stil staan bij de dingen die deze kinderen opnoemen. Hij deelde de reacties van de kinderen op Twitter. En ik deel ze nu met jou. Omdat ik vind dat iedereen dit gelezen moet hebben.
Ten eerste:
NIEMAND zei dat ze meer TV hadden willen zien
NIEMAND zei dat ze meer tijd op Facebook hadden moeten doorbrengen
NIEMAND zei dat ze het leuk vonden om met anderen te ruziën
NIEMAND genoot van het ziekenhuis
VELEN noemden hun ouders
‘Ik hoop dat het goed zal gaan met mama. Ze lijkt verdrietig.’
‘Papa hoeft zich geen zorgen te maken. Hij zal me snel weer zien.’
‘God zal voor papa en mama zorgen als ik weg ben.’
Ze hielden ALLEMAAL van ijs
Ze hielden allemaal van boeken of verhalen, vooral van hun ouders
‘Door Harry Potter voelde ik mij dapper.’
‘Ik hou van verhalen over de ruimte.’
‘Als ik weer beter ben, wil ik een geweldige detective worden zoals Sherlock Holmes.’
Mensen, lees het voor aan je kinderen. Ze houden ervan.
Velen wilden dat ze minder tijd hadden besteed aan zorgen maken over wat anderen van hen dachten, en waardeerden mensen die hen gewoon ‘normaal’ behandelden.
‘Mijn echte vrienden vonden het niet erg toen mijn haar begon uit te vallen.’
‘Jane kwam me bezoeken na de operatie en merkte het litteken niet eens op.’
Velen hielden van zwemmen en van het strand.
‘Ik maakte altijd grote zandkastelen.’
‘Met de golven in de zee zijn was zo spannend. Mijn ogen deden niet eens pijn!’
Bijna allemaal waardeerden ze vriendelijkheid boven de meeste andere deugden.
‘Mijn oma is zo aardig voor me. Ze maakt me altijd aan het lachen.’
‘Jonny gaf me de helft van zijn boterham toen ik de mijne niet at. Dat was lief.’
‘Ik vind het leuk als die vriendelijke verpleegster hier is. Ze is voorzichtig. En het doet minder pijn.’
Bijna allemaal hielden ze van mensen die ze aan het lachen maakten.
‘Die goochelaar is zo grappig! Zijn broek viel naar beneden en ik kon niet stoppen met lachen.’
‘Mijn vader trekt grappige gezichten die ik gewoon leuk vind.’
‘De jongen in het bed naast mij liet een wind! Hahaha!’
Lachen verlicht pijn
Kinderen zijn dol op hun speelgoed en hun superhelden.
‘Mijn prinses Sophia-pop is mijn favoriet.’
‘Ik hou van Batman.’
‘Ik hou ervan om met mijn teddybeer te knuffelen.’
Ten slotte waardeerden ze ALLEMAAL de tijd die ze hadden met hun familie.
Niets was belangrijker.
‘Mama en papa zijn de beste.’
‘Mijn zus knuffelt me altijd stevig.’
‘Niemand houdt van me zoals mammie van me houdt.’
Wat ik hiervan leerde:
Wees aardig. Lees meer boeken. Besteed tijd met je familie. Maak grappen. Ga naar het strand. Knuffel je hond. Vertel speciale personen dat je van ze houdt.
Precies die dingen die deze kinderen wensten meer te kunnen doen.
Oh ja… En: eet ijs.
Door: Danique van Leeuwenstijn
