Een affaire in lockdown
Dominique heeft al jaren een affaire met Chris, een getrouwde man. Door corona konden ze elkaar niet meer zien. Met verdrietige gevolgen.
‘Het gebeurde een jaar of zes geleden. Het bedrijf waar ik werkte werd overgenomen en we kregen een nieuwe directeur. Een sympathieke man waar ik als HR-manager vaak mee samenwerkte. Ik wist het meteen toen ik Chris zag. Als een magneet werd ik tot hem aangetrokken, er was geen houden aan. Het voelde alsof er elektriciteit in de lucht zat als we bij elkaar in de kamer zaten.
In eerste instantie ging het mij puur om de seks. Ik was na een lange uitgebluste relatie weer alleen en had geen zin in vastigheid. We zagen elkaar natuurlijk op kantoor en dan probeerden we zakelijk met elkaar om te gaan zodat de collega’s niets zouden merken.
De afgelopen jaren genoten we in het diepste geheim van de spanning, maar van een echte relatie was geen sprake. In het weekend kwam Chris vaak even bij me langs. Hij deed net alsof hij meedeed aan een tennis- of golfcompetitie en zijn vrouw zocht daar gelukkig nooit wat achter. We zijn vorig jaar zelfs samen op zakenreis geweest en dat was heerlijk. Ik had Chris toen echt een paar dagen voor mezelf en realiseerde me toen opeens dat ik van hem was gaan houden en hem allang niet meer puur uit lust wilde zien.
Dat houden van bleek wederzijds, maar hij voelde zich heel erg schuldig naar zijn kinderen toe. Chris is altijd heel duidelijk geweest dat hij zijn vrouw nooit voor mij zou verlaten zolang zijn kinderen nog thuis woonden. Dat vond ik wel erg moeilijk maar ik moest dat respecteren.
Maar toen kwam corona en viel alles stil. We moesten thuiswerken en Chris kon zijn smoes dat hij zou gaan sporten niet gebruiken omdat alles door de lockdown stil was gevallen. Op spaarzame momenten konden we even met elkaar beeldbellen, maar meer ook niet. Ik miste hem verschrikkelijk en was dolgelukkig toen hij van de zomer weer regelmatig bij me langs kon komen omdat de maatregelen weer waren opgeheven.
Helaas was het van korte duur want sinds de nieuwe lockdown hebben we elkaar al weken niet gezien en ik mis hem verschrikkelijk. Tot overmaat van ramp hoorde ik opeens niets meer van hem. Via een collega hoorde ik dat Chris corona had opgelopen en zo ziek was dat hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Radeloos was ik, want ik wist niet hoe het met hem ging en kon ook niet naar hem toe om bij hem te zijn. Om zijn hand vast te houden en hem gerust te stellen. Pas na een week durfde ik die collega weer te bellen om langs mijn neus weg te vragen of zij al wat meer wist. Godzijdank bleek dat Chris inmiddels weer thuis, bij zijn vrouw en zijn kinderen was.
Dat vond ik vreemd, omdat ik niets meer van hem gehoord had. Tot ik een appje kreeg. Daarin stond dat hij tijdens zijn dagen in het ziekenhuis had nagedacht over zijn leven en dat hem dat de ogen had geopend. Dat hij tot de conclusie was gekomen dat hij niet trots was op wat hij zijn vrouw en kinderen jarenlang had aangedaan. Dat zijn gezin dat niet verdiende en dat hij daarom met pijn in zijn hart besloten had om voor zijn huwelijk te vechten.
Het duizelde me toen ik het las en ik heb geprobeerd om hem te bellen. Maar hij neemt niet op. Ik denk zelfs dat hij mijn telefoonnummer geblokkeerd heeft. In een klap is het over, zonder overleg met mij. Ik ben er kapot van, maar ik kan niet anders dan zijn besluit respecteren, hoe harteloos ik dat ook vind, want de afgelopen jaren was er tussen ons toch sprake van echte liefde?
Van mij mag deze lockdown nog wel een tijdje duren. Ondertussen zal ik op zoek moeten naar een andere baan. Want of ik Chris ooit op kantoor weer onder ogen kan komen weet ik niet.’
Geschreven door: Dominique
