Ze hebben een filmpje gemaakt waar je heel erg blij van wordt, want het is mooi, het is grappig, het is vrolijk, het is… nou ja… ga zelf maar even kijken. En let vooral ook op het feit dat ze langzaam allemaal veranderen in de songfestivalartiesten. Zo leuk gedaan! En echt mooi gezongen.
Ik heb het wel drie keer achter elkaar bekeken.
En zo was er ook nog een project van een stel jonge gozers waar ik blij van werd. Van die rappende jongeren waar ik normaal gesproken echt de kriebels van krijg, maar waar ik nu vol bewondering naar heb zitten staren. Een stel mafkezen uit West-Friesland, die in plaats van rappen over geweld nu juist een heel positieve boodschap aan elkaar hebben gezongen. En dat allemaal begeleid door een hilarisch filmpje en gewoon allemaal vanuit huis. Ik lag echt in een deuk, en werd er ontzettend vrolijk van.
‘Waar is mijn ritme? / Alles gaat traag. / Fucking hell, welke dag is het vandaag?’ … ‘Rutte op TV. / RIVM. / Alle schappen leeg. / Ibuprofen.’
Maar ook over (billen afvegen met) de knuffels van je zusje. En ‘een shout out naar je oma, geef haar virtueel een kusje.’
Zó lief.
En: ‘We zijn nu effe minder vrij, dus neem die afstand in de rij!’
Zij hebben het dus echt door, die jongens! Chapeau, chapeau, mannen!
‘Elk nadeel heb ze voordeel, zoals Johan ons vertelde. / Vind je eigen weg, in de regels die nu gelden. / Nieuwe mensen leren kennen, zit er nu effe niet in. / Dus stel de vragen aan jezelf, en zoek de passie binnenin.’ … Geniaal!
Echte artiesten hebben dus helemaal geen Ziggo Dome nodig, hè.
Al realiseer ik me natuurlijk dondersgoed dat dit geen centjes in het laatje brengt. Dus ja… als je je brood ermee moet verdienen, wordt het natuurlijk nét weer even anders.
Maar dat neemt niet weg dat ik in deze rare tijd enorm waardeer dat creativiteit weer geldt, in plaats van dat geld geldt.
Dus graag een applaus voor deze mensen!
