Durf jij het tegen de kapper te zeggen als je vindt dat je haar verknipt is?
Eerlijk zeggen…
Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben een beetje bang van mijn kapper. Ik ga al jaren naar dezelfde omdat ze knettergoed knipt. En omdat ze haar vak zo goed verstaat, zit haar agenda altijd ramvol. Maar als ik dan ‘opeens’ vind dat mijn haar nodig een opfrisbeurt kan gebruiken, dan kan het zijn dat ze voorlopig geen tijd heeft. Dan kan ik twee dingen doen: denken dat ik volledig voor schut loop met mijn uitgegroeide coupe, of ik ga vreemd.
Dan ga ik naar een kapper die ik van horen zeggen ken. Die een vriendin van me knipt, of een collega. Eentje die ook knettergoed zou knippen, aldus die vriendin of die collega, want hun haar zit altijd perfect. Met trillende vingers bel ik dan het nummer en maak een afspraak alsof ik stiekem een blind date heb waar mijn meneer niks vanaf weet.
Toch een beetje zenuwachtig ga ik in de stoel in een voor mij vreemde salon zitten en kijk verwachtingsvol naar de hairstylist die mij onder handen gaat nemen. Met militaire precisie leg ik uit hoe ik het hebben wil, laat zoals ik al jaren doe een plaatje zien, en raak de schaar geen seconde uit het oog als de kapper begint te knippen.
Maar op het moment dat ik de schaar door mijn haar voel gaan, weet ik het al: dit gaat helemaal fout. Want dit is helemaal niet wat ik bedoel. Ik wil geen lok, ik wil er ook niet zoveel af en ik wil al helemaal niet dat het anders zit dan hoe ik het al jaren hebben wil. Als ze klaar is en de boel ook nog eens is geföhnd, lijkt het alsof mijn haar ontploft is. “Beeldig,” zegt ze en ze kijkt me verwachtingsvol aan, maar ik kan wel janken.
Alleen durf ik het niet te zeggen. Ik weet niet waar ik het in mijn ellende vandaan haal, maar ik tover toch nog een klein glimlachje op mijn gezicht. Ik probeer heus net zo enthousiast te zijn als zij, maar lach als een boer met verrekte veel kiespijn en reken stilletjes af.
Nou maar hopen dat ik de komende tijd mijn eigen kapper niet tegenkom, want dan voel ik me weer verplicht om haar uit te leggen dat ik vreemd ben gegaan en dat durf ik dan ook weer niet. Ik gedraag me dan echt als een held op sokken, met verknipt haar. Ook dat nog.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
