Durf jij het aan om bloot te gaan?
Het is vandaag officieel rokjesdag, maar dat vind ik dus altijd een lastige dag omdat ik me dan altijd die ene vraag stel.
Maar toen ik vanmorgen in de badkamer stond zonk de moed me een beetje in de schoenen, want na een frisse scheerbeurt grijnsden twee spierwitte benen me tegemoet.
Toen ik voor mijn kledingkast stond hoorde ik steeds die ene vraag in mijn hoofd: durf ik het al aan om bloot te gaan? Want rokjesdag schreeuwt natuurlijk om blote benen, of op z’n minst naakte kuiten. Maar die eerste keer is altijd lastig; die eerste dag dat je met je witte beentjes op een terras verschijnt en de benen van iedereen om je heen bruiner zijn dan die van jou. Gut, wat ben ik me dan bewust van m’n melkflessen en koortsachtig zoek ik naar een manier om ze onder het tafeltje te verbergen.
Ik weet het, het brengt de wereldvrede niet in gevaar en met 53 jaar zou ik mijn blote witte beentjes eindelijk gewoon moeten omarmen, maar dat vind ik nu eenmaal lastig. Dus loop ik waarschijnlijk zoals elk jaar tot ver in juli met een lange broek en zien mijn stelten pas op vakantie de hele dag zon. Dan schrikken ze zich wezenloos met als gevolg dat ze meteen verbrand zijn en ik de rest van de tijd weer met een lange rok loop. Blote benen en ik hebben geen gelukkig huwelijk. Hoe is dat bij jou?
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
