Drugsgebruik in een keurige buurt
Mijn vriendin N. is naar een poepsjieke buurt verhuisd. Heerlijk hoor, zo’n lommerrijke laan met geweldige huizen. En natuurlijk de bijbehorende keurige buren. Maar die buren blijken toch niet zo keurig als gedacht.
N. had het huis van haar dromen gevonden. In een prachtige laan in een grote stad in het midden van het land. Zo langzamerhand leert ze haar nieuwe buurtje een beetje kennen. Leuke lui hoor. Advocaten, specialisten, deurwaarders. De notabelen, zoals ze vroeger heetten.
Op een van de buurtborrels stond ze lekker te babbelen met de vrouw des huizes toen er een zilveren schaaltje met snoepjes voorbijkwam. Of ze ook wat wilde, vroeg de keurige buuf. N. keek verbaasd naar de kleurige pilletjes op het zilveren schaaltje. En toen viel het kwartje. Het waren pretpilletjes. ‘Sjesis,’ dacht N., ‘mijn keurig buuf is gewoon aan de drugs!’ N. bedankte vriendelijk en nam nog maar eens een bitterballetje.
Blijkbaar wordt het steeds normaler gevonden om drugs te gebruiken. Zo gebeurde mijn vriend G. het volgende: G. heeft een collega die weleens wilde weten wat die pilletjes voor effect hebben. Hij heeft drie zoons die af en toe een ‘pilletje tikken’ en hij wilde weten wat er dan met je gebeurt. ‘Wat wil je hebben?’ vroeg een andere collega, ‘Ikeaatjes, tulpjes of dolfijntjes? Ik ga wel effe bellen.’
Tot G.’s stomme verbazing kwam vijf minuten later een appje binnen dat zijn collega de bestelling op kon halen bij de buurtsuper. Een van de vakkenvullers annex drugsdealer had een pakketje met pilletjes voor hem klaargelegd, zo achter de pakken hagelslag. U vraagt, wij draaien.
Keurige buurvrouwen en brave huisvaders met serieuze banen, de meeste ook met kinderen. Bewuste gebruikers die van zichzelf vinden dat ze niks verkeerds doen. Maar dat ze een verrot systeem van criminaliteit en milieuschade aan de praat houden gaat blijkbaar aan hen voorbij.
Ik ben altijd een bange poeperd geweest als het op drugs aankomt. Nogal suf misschien in de ogen van de zogenaamde yogasnuivers, maar ik voel me er lekker bij. Daar heb ik geen pilletje voor nodig.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
