Drie zussen, één erfenis
De moeder van Roos is kortgeleden overleden. Samen met haar zussen moet ze de nalatenschap van hun moeder afwikkelen, maar dat gaat niet zonder slag of stoot.
Twee maanden geleden is onze moeder overleden. Na de dood van onze vader woonde ze alleen in het grote huis aan de rand van het dorp waar mijn twee zussen en ik zijn opgegroeid. Mijn oudste zus en ik zijn na onze studie in de stad blijven wonen. Mijn jongste zusje bleef in het dorp.
Onze onderlinge band is nooit erg hecht geweest. Geen idee waarom het zo is gelopen, misschien omdat we toch wel erg verschillend van karakter zijn. Mijn jongste zusje had geen behoefte aan het stadse leven. Ze woont vlakbij ons ouderlijk huis en heeft de laatste jaren de mantelzorg voor onze moeder op zich genomen.
Mijn oudste zus had de laatste jaren nauwelijks contact met onze moeder, die daar veel verdriet om had. Ze is er een van twaalf ambachten dertien ongelukken, ze woont in een veel te dure koopwoning en zij en haar man zijn vaker werkloos dan dat ze een baan hebben. In de spaarzame keren dat ik haar sprak en ze weer eens een tijd geen werk had zei ze dat ze daar totaal geen probleem mee had. ‘Als mama doodgaat komt er toch veel geld vrij, dus waar maak ik me druk om.’
Ik wist niet wat ik hoorde. Ze maakt een puinhoop van haar leven, is nauwelijks in staat om haar hoofd financieel boven water te houden en zegt doodleuk dat ze wacht op de erfenis van onze ouders, die daar keihard voor hadden gewerkt en gespaard? We kregen enorme ruzie en sindsdien is het contact tussen ons verbroken.
Het zat me totaal niet lekker dat ze zo hebzuchtig is en daarom belde ik mijn zusje om met haar te overleggen want zij beheerde de financiën van onze moeder. Ze kon er vrij weinig aan doen, zei ze. Onze ouders hadden wel een testament opgemaakt maar onze oudste zus had gewoon recht op haar eigen wettelijke deel van de erfenis. En nu onze moeder zo oud werd wilden we haar ook niet meer belasten met deze bizarre uitspraak van onze oudste zus, want dat zou haar alleen maar nog meer verdriet doen.
Uiteindelijk is onze moeder overleden. Mijn zusje en ik waren er de laatste uren bij. Mijn oudste zus liet het afweten. Ze is wel naar de begrafenis gekomen, maar hield zich volledig afzijdig. M’n zusje en ik hebben samen de woning leeggehaald, de spullen verdeeld en de rest is met een opkoper meegegaan.
Inmiddels is het grote huis voor veel geld verkocht en dat betekent dat er een heel groot bedrag is te verdelen tussen mijn zussen en mij. We zullen dus binnenkort naar de notaris moeten om de laatste financiële zaken af te wikkelen. Daar zal ik mijn oudste zus waarschijnlijk voor de laatste keer zien en spreken. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn bloedeigen zus zo koud en inhalig blijkt te zijn. Dat geld mag ze houden, maar ik hoef haar nooit meer te zien…
