De afgelopen tijd heb ik enorm veel verschillende soorten boeken gelezen. De een wat beter geschreven dan de ander, maar het is juist die afwisseling die het extra fijn maakt om steeds weer een nieuw boek op te pakken. Meestal laat ik me leiden door de boeken die me worden aangeraden door de boekwinkel of wat er op dat moment in de krant staat. Maar voor het boek ‘Dream Count’ was dat niet eens nodig. Als groot Beyoncé fan kende ik schrijfster Chimamanda Ngozi Adichie namelijk van haar Ted Talk ‘We should all be feminist’, waaruit Beyoncé een quote gebruikte in haar nummer ‘Flawless’. Zoals de titel van de Ted Talk al zegt is het een pleidooi voor het feminisme, en dan vooral dat feminisme voor iedereen is, en niet alleen op de schouders van vrouwen terecht zou moeten komen.

 
‘Dream Count’ gaat heus niet alleen maar over vrouwenrechten

Ook als je geen zin hebt in een feministisch leerboek is dit boek een enorme aanrader. Chimamanda schrijft namelijk op een grappige manier over de verschillende zienswijzen van mensen, en voor mij was het enorm herkenbaar hoe het personage Chiamaka zich probeert te redden tussen de vermoeiende vrienden van haar liefde Darnell: allemaal hele vermoeiende mensen die enorm overtuigd zijn van hun eigen mening, die ze graag uitleggen met veel betogen zonder daarin ruimte te laten voor de opinies van anderen. Precies het soort discussies wat in de coronatijd opeens de overhand begon te nemen, maar in het boek gaat het gelukkig niet alleen maar over wel of niet vaccineren.

 
Ze schreef ‘Dream Count’ vlak nadat haar moeder overleed

In de Volkskrant vertelt Chimamanda dat ze vlak na de dood van haar moeder begon met schrijven aan het boek. De personages in het boek boden haar troost en achteraf ziet ze ook in dat het boek in sommige opzichten over haar moeder gaat. De relatie tussen moeders en dochters is een belangrijk thema in het boek, en voor de schrijfster is duidelijk terug te lezen dat het boek ook over het verlies van haar moeder gaat.

 
Waarom ik iedereen zou aanraden om aan ‘Dream Count’ te beginnen

Wat mij het meest aansprak aan het boek was dat het vanuit het oogpunt van vier verschillende vrouwen is geschreven. Het speelt zich af in de coronatijd in de Verenigde Staten, waardoor de vrouwen de tijd en ruimte vinden om terug te kijken op de verschillende relaties die zij in hun levens zijn aangegaan. Het klinkt misschien simpel, maar relaties zijn nooit simpel, en dat wordt maar weer duidelijk in dit dikke, 400 pagina’s tellende boek.