Doe mij een Vespa!
Van m’n leven geen brommer gereden. Ja… achterop. Heel vaak zelfs. Maar zelf op zo’n ding? Een keer op een ouwelullenfeestje… (Mag ik dat zo noemen, of valt iemand daarover? Ik hoor t wel) moesten we allemaal op een solex, omdat dat leuk was. De meest tuttige brommer die je maar kunt verzinnen. Ik moest er ook op. Nou, tien meter verder stapte ik er alweer vanaf. Niks leuk, mij veel te eng, zo’n ding dat harder fietst, dan ik zelf. Ik ga ook geen e-bike proberen. Echt niet. Maar toch. Ik wil natuurlijk wel zo’n supermooie ouwe Vespa. Gewoon voor de heb. En dan graag deze gele. Of zalm, of lichtblauw, lila misschien? Nee, eigeel. Deze dus. Ik krijg er allerlei fantasieën door, over het echte Italiaanse leven, zie beelden van films aan me voorbijgaan. En dat alleen al als ik naar zo’n leuke ouderwetse Vespa kíjk. Misschien deze foto printen en ophangen? Dat ik een Dolce vita foto-hoekje maak in m’n werkkamer. Wat een leuk idee weer, al zeg ik het zelf. Ga ik gewoon doen. Sophia ertussen met de foto die ze voor me gesigneerd heeft. Viva Italia naast m’n laptop! Ciao ragazzi!
