Doe het NIET! Doe het NIET! Eh ja… toch wel
Tijdens het passeren maken de jongens obscene gebaren naar me.
Als ik ergens een grommerig mens van word, is het de aanname dat vrouwen geen auto kunnen rijden, bang zijn of geen gas kunnen geven. Ze zullen er vast zijn, en dat maakt me ook helemaal niks uit, maar scheer mensen niet over één kam.
Ik zit veel op de weg. En ben nagenoeg altijd veel te vroeg. Laatst was ik zelfs zo vroeg dat ik een half uur eerder dan gepland op mijn afspraak zou aankomen. Dat was me iets te gortig, dus dacht ik: ik rijd lekker rustig, gewoon 100 op de rechterbaan.
Het was best druk en achter me zat iemand heel erg te duwen
Toen hij me eindelijk voorbij kon, kreeg ik een vermoeide, giftige blik. ‘Weer zo’n wijf.’ Op zo’n moment moet ik mezelf even toespreken: Laat gáán Marianne! Dat deed ik en ik kachelde dus vrolijk verder. Muziekje op, beetje meeblèren, prima.
Terug van mijn afspraak is het nog drukker dan druk. In de verte springen de matrixborden al naar 50. File dus. Ik zie het altijd als een sport om te blijven rollen. Ik laat rustig mijn gas los, om zo te voorkomen dat ik in de optrek-gasgeefmodus kom.
Het busje achter me denkt daar anders over
Wanneer ik in mijn binnenspiegel kijk, zie ik niet eens meer een stuk weg tussen ons. Ik zie een voorruit waar drie opgeschoten gassies naast elkaar op de busbank zitten. Op de busbank, maar zo’n beetje op mijn achterbank dus. Dit is echt gevaarlijk. Als ik plotseling moet remmen, krijgen we een kettingbotsing van heb ik jou daar.
Ik merk dat ik wat geïrriteerd raak en doe mijn gevarenlichten een moment aan. Een signaal van back off! Maar tot mijn grote verbazing, wat gebeurt er, ze komen links naast me rijden. Ik zit al op de linkerbaan. Naast me is iets van een extra stukje asfalt, maar noem het geen weg of vluchtstrook, dat is echt te veel eer.
Tijdens het passeren maken de jongens obscene gebaren naar me
Die zal ik verder niet toelichten, maar je kunt je er vast iets bij voorstellen. Mijn lichte irritatie maakt plaats voor heftiger gevoelens. Mijn manier van rijden heet verkeersinzicht. Wat zij doen is gewoon idioot. Ik ben van mezelf al vrij vurig, maar in het verkeer zéker.
Tegelijkertijd vind ik mezelf enorm onvolwassen als ik zo pinnig reageer. Wat ik net al zei: laat gáán Marianne… Ook nu weer voel ik mijn vuur omhoog kruipen. Ik temper mezelf door hardop te zeggen: DOE HET NIET, DOE HET NIET!
Dan zie ik een gaatje op de middenbaan… Ik doe het wél!
De file is een feit. De linkerbaan staat nagenoeg helemaal vast. Normaal gesproken zou ik rustig op de linkerbaan blijven kachelen. Maar nu niet. Met een soepele zwaai stuur ik mezelf op de middelste baan. Die rijdt door… zó langs de bus met irritante gasten.
Ik gniffel. Ineens ben ik geen 41, maar 21. Het rebelse bloed stroomt door mijn aderen. Ik zal jullie krijgen… En ja hoor, ze rijden naast me. Met mijn meest zonnige blik kijk ik links van me. Ik zwaai naar de jongens en rijd ze zo voorbij.
Een paar meter verder kan ik weer op de linkerbaan voor ze kruipen
Zo. De balans is weer hersteld. Vrouw met verkeersinzicht leert opgeschoten mannen een lesje. Kinderachtig? Ja. 100%. Voelt het goed? Jazeker! En voor deze ene keer gun ik mezelf de triomf. Wat nou vrouwen kunnen geen autorijden?!
