Dit uitnodigingsbeleid sloeg nergens op!
‘Dit is bezopen!’ riep Tina uit de grond van haar hart. ‘Ontzettend bezopen zelfs.’
‘Bij thuiskomst zag ik de kaart op onze eettafel liggen. “Huh?” zei ik tegen mijn vriend. Ik had er geen idee van dat één van zijn beste vrienden ging trouwen. “Dit wist ik niet. Zeker spontaan besloten? Maar leuk zeg! Een feestje!” Ik kreeg geen antwoord. In plaats daarvan kwam mijn vriend naar me toe lopen en hield hij me de envelop voor die bij de trouwkaart hoorde. Eerst snapte ik het niet eens. “Kijk eens goed,” drong mijn vriend aan. De kaart was alleen aan hem gericht. Mijn naam stond er niet bij.
“Nou ja!” Wat was dit nou? “Is dit serieus? Nee toch zeker?” Mijn vriend schuifelde wat heen en weer, maar zei niets. “Dit is echt serieus hè? Ben ik echt niet welkom op hun huwelijk?” Tal van gedachten en emoties buitelden over elkaar heen. Mochten zij me niet? Had ik iets misdaan? Iets gemist? Ik voelde me onzeker en boos tegelijk. Totdat mijn vriend zei dat ik niet de enige was die niet was uitgenodigd, want de bruid van zijn vriend had ervoor gekozen om alleen directe vrienden te vragen, maar zonder hun aanhang. De redenering was dat je je vrienden kiest, maar dat je hun partners erbij krijgt, en ze had er blijkbaar geen zin in om die mensen mee te laten delen in hun geluk.
“Bezopen!” zei ik uit de grond van mijn hart. “Ontzettend bezopen zelfs en eigenlijk ook super onaardig en hartstikke onbeschoft.” Mijn vriend knikte. Maar wat moest hij dan? Wegblijven? De vriendschap met één van zijn beste vrienden op het spel zetten? Hij zat er echt wel mee in zijn maag en ik stelde me zo voor dat dat voor meerdere genodigden opging.
Hoe zag die vrouw het voor zich in de toekomst? Hoe moest dat als ze weer eens een keer bij ons werden uitgenodigd? Werden de herinneringen aan hun huwelijk dan stiekem snel opgehaald als ik even naar het toilet was of in de keuken stond? Werd de grote dag doodgezwegen alsof die nooit had plaatsgevonden? Of had deze vrouw zo’n bord voor haar kop dat ze überhaupt nergens mee zat?
De dag van het huwelijk bleef ik wakker totdat mijn vriend thuiskwam, want ik kon niet wachten tot de dag erna om de verhalen te horen. Wat hem betreft was dit by far het meest vreemde huwelijk ever. Op een gegeven moment had hij niet eens meer het gevoel gehad bij een trouwerij aanwezig te zijn en had het meer weg gehad van een ouderwetse borrel in het clubhuis van de studentenvereniging van vroeger. Aan de dinertafel waren er behoorlijk wat lege plaatsen geweest en op het laatste moment was er druk geschoven met de naamkaartjes van degenen die het blijkbaar last minute hadden laten afweten. En of deze actie de vriendschappen met degenen die er wel waren ten goede was gekomen, viel nog te betwijfelen, want er was in de wandelgangen best wat kritiek geuit. Op haar van wie dit krankzinnige idee kwam en op hem die dit als een enorme slapjanus had laten gebeuren.’
De naam Tina is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie. Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
Door: Redactie Franska.nl
