Dit te lieve verhaal
Over Femke Halsema die getrakteerd werd op een strandbedje.
Het is geen makkelijk baantje, dat van burgemeester van Amsterdam. Ja, je woont in de ambtswoning en je hebt een zeldzaam diepe tuin en je hebt een eigen parkeerplek voor de deur. Maar daar houdt het plezier wat mij betreft wel zo’n beetje bij op. Bij de minste uitglijder of kinderkattenkwaad staan je zoon en je man in alle kranten, bij een regel die niet in de smaak valt bij de Amsterdamse botenbezitters wordt er langs je huis gevaren en gejoeld. Ieder mens maakt fouten of neemt verkeerde beslissingen, zo ook Femke Halsema, maar hard werken met een hart voor de stad, dat doet ze heus.
Om even bij te komen en uit te puffen trakteerde ze haar gezin op een vakantie naar Curaçao. Even je warmen in de zon, even een kaartje leggen, en misschien eens een fles wijn drinken in plaats van het maximum van twee glazen. Want als burgemeester sta je altijd aan.
Op een van die heerlijke dagen nam Femke haar dochter mee naar een klein strandje. Ze vouwden zich uit op de strandbedjes tot de bedjesjongen met de pet rondging. Net als een tikje ontspoorde puberzoon zijn er meer dingen de burgemeester niet vreemd want wat bleek: ze had geen cashgeld bij zich. Pinnen kon niet dus de bedjesjongen was onverbiddelijk. Femke en haar dochter mochten blijven, maar dan wel met de billen in het zand.
Maar nu komt het lieve van het verhaal. Achter haar zat een Hollandse familie die had gezien dat Femke Halsema van haar bedje werd gebonjourd en die bood meteen aan hun bedjes te betalen. Femke wilde terugbetalen en vroeg de mensen om een Tikkie, maar daar wilden ze niets van weten. De burgemeester hoorde op een bedje, punt uit.
En dat, dat vond ik zomaar even een lief, klein verhaaltje te midden van alle ellende van de dag. Ik hoop dat Femke de uurtjes met haar dochter heeft opgezogen, ze zal er in de komende weken vast vaak aan terugdenken.
Door: May-Britt Mobach
