‘Ellies…’
Prachtig, die savanne-landschappen en ook mooi, die stoffige weggetjes van los rood zandachtig spul. Ik sloeg aan het filmen en probeerde intussen een beetje te kletsen met de chauffeur. Die zo ongeveer op elke vraag heel sloom ‘yesss’ zei. Tot ik vroeg waarom er ineens zoveel bomen en grote takken op de weg lagen. ‘Ellies’ (= liefkozend (?) naampje voor olifanten) zei-ie. Oh neeee! Hier al? We waren nog niet eens bij de safari-plek. Dus ik zat al meteen midden in het gevaar! Getver! Toen begon het dus in m’n hoofd. De verwijten naar mezelf.
Maar eerlijk? Het was prachtig die dagen daar. En super-super-eng die enorme beesten. Echt. Intussen toch mooi dat ik ze allemaal gezien heb. Behalve het luipaard, die had zich verstopt. Dat is luipaard-eigen schijnbaar. En alles staat op de film. Ook die vreselijk grote olifant die luid toeterend recht op onze jeep afstormde. Zelfs op de film al doodeng.
En je gelooft het of niet, maar er kwam later nog een tweede snoepreisje naar dezelfde plek achteraan. En wat doet mevrouw? Gewoon meegaan. Onverbeterlijk.
Mooi dat ik al die enge ervaringen nu zomaar ineens kon gebruiken. Voor de tekening bovenaan franska.nl. Deze tekening en m’n nieuwe playlist op radiofranska draag ik trouwens op aan Wieke. De grootste Afrika-fan die ik ken. Alsjeblieft Wieke. Bij deze! X
En oh ja…
Toen ik klaar was met m’n tekening, kwam ik erachter dat dit helemaal niet de ‘big five’ zijn. Oeps. Daar hoort de giraffe echt niet bij. En de buffel wel. Sorry buffels. Een giraffe ziet er ook gewoon veel leuker uit toch? Geef maar eerlijk toe, meneer de buffel!
