Franska.nl

 

‘Maar toen kwam de omslag!’

 

‘Dat mijn moeder ooit voor hem viel, dat snap ik nog wel, want ik ken weinig mensen die zo charmant en innemend kunnen zijn als hij. Maar dat ze na alles wat we met hem hebben meegemaakt bij hem blijft vind ik onbegrijpelijk. En dat ze het ook nog eens voor hem opneemt? 

 

In het begin deed hij alles voor ons. Tot mijn schaamte moet ik toegeven dat ik hem op momenten liever had dan mijn eigen vader. Geïnteresseerd, zorgzaam, geduldig, altijd klaarstaan en altijd zijn portemonnee trekken. Natuurlijk lieten we ons dat aanleunen! Maar na een klein jaar kwam de omslag. De geduldige lieve man van eerst ging bij tijd en wijle tekeer als een waanzinnige. In huis schreeuwde hij zo hard dat de buren van drie huizen verderop het konden horen en ook buiten de deur schroomde hij niet om ons voor schut te zetten waar iedereen bij was. Mijn moeder was van zijn ‘grote liefde’ opeens een ‘gore uitvreter’ geworden en ik werd constant vergeleken met ‘die vader van mij’ die net zomin deugde als ikzelf. De uitbarstingen werden steeds heftiger en na elke uitbarsting volgde een periode van dagenlang doodzwijgen. Wat we ook deden of zeiden of vroegen, we kregen geen woord en geen enkele blik van hem.

 

Na een half jaar zei ik tegen mijn moeder dat de maat vol moest zijn, maar er gebeurde niets. Na nog een paar maanden zei ik tegen haar dat het óf hij eruit was óf ik. Het kwam erop neer dat ik op een gegeven moment mijn koffers heb gepakt en bij mijn vader ben gaan wonen. Ik zag dat mijn moeder kapotging van verdriet, maar hoezeer ze er ook onder leed, het was blijkbaar geen reden om bij deze gek weg te gaan. Alsof ze bezeten was, leek het wel. 

 

Ik woon inmiddels al lang en breed op mezelf. Thuiskomen, bij mijn moeder en bij hem, doe ik nooit meer. Heel soms spreek ik nog wel met mijn moeder af voor een broodje in de stad. Ze is een schim van zichzelf geworden, en van de moeder die ze ooit was is helemaal niets meer over. Ik heb al heel vaak geprobeerd om er met haar over te praten. Om antwoord te krijgen op de vraag waarom ze zich dit allemaal laat welgevallen en haar leven vergooit aan deze psychopaat. Telkens houdt ze me voor dat ze het ook heel vaak gezellig hebben samen en dat hij in zijn hart een goeie man is. Ze sluit blijkbaar liever haar ogen voor de waarheid dan ernaar te handelen. Hoe ze dit volhoudt is me een raadsel en wat haar beweegt eveneens. Mijn moeder ben ik er in ieder geval door kwijtgeraakt en mijn respect voor haar ook.’

 

 

Ireens naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.