‘Na verloop van een aantal maanden werden de films waarmee hij kwam aanzetten steeds ruiger. Voor hem opwindend, voor mij minder.’
‘Het begon allemaal als een grapje een aantal jaren geleden – en omdat ons seksleven sleets was geworden en we wel wat pit konden gebruiken volgens mijn man. Hij stelde voor een keer een ‘natuurfilm’ samen te kijken, zoals hij dit genre noemt. De eerste porno die we keken was, hoewel achteraf gezien vrij braaf, genoeg om de sjeu er weer in te brengen in bed. Ik had nooit gedacht dat ik dit leuk zou gaan vinden, maar dat deed ik wel. Ook toen het hele softe ietsje minder soft werd was ik nog steeds in. Het enige wat me soms een beetje zorgen baarde was dat er zonder helemaal niets meer gebeurde.
Na verloop van een aantal maanden werden de films waarmee hij kwam aanzetten steeds ruiger. Voor hem opwindend, voor mij minder. Een verkrachtingsscène gaat me namelijk, ook al is het nog honderd keer film, te ver. Maar voor mijn man was het hek van de dam. Als ik zo preuts was om af te haken, keek hij wel alleen, zei hij. En zo geschiedde. Avond aan avond hij achter zijn laptop in zijn werkkamer en ik alleen op de bank of in bed voor de televisie. Sinds de porno in ons huwelijk was geslopen was er van welke andere vorm van intimiteit geen sprake meer. Zelfs een kus bij thuiskomst zat er niet meer in. Het was blijkbaar alles of niets voor hem.
Ik voelde me heel erg alleen in ons huwelijk. In feite had ik me nog nooit in mijn leven zo eenzaam gevoeld als nu. De situatie werd onhoudbaar toen ik op een avond de geschiedenis van zijn internet checkte. Van de zoekwoorden die ik daar tegenkwam werd het me koud om het hart. Dit was niet eens meer alleen maar ruig. Dit was ziek.
Hij was hiermee begonnen voor ons, zei hij, toen ik er een gesprek over wilde hebben. Dus ik kon hem onmogelijk iets verwijten. En dat dit allemaal veel te ver ging voor mij, daar kon hij niets aan doen.
Toen ik op een dag een telefoonrekening kreeg van meer dan zeshonderd euro was het voor mij over en zette ik onze scheiding in gang. Die scheiding, daar sta ik voor honderd procent achter. Een man met zulke verknipte fantasieën is mijn man eenvoudigweg niet. Maar wat ik moeilijk vind is dat ik niemand over de ware toedracht van onze scheiding kan vertellen. Laatst kreeg ik van vrienden voor mijn voeten geworpen dat ik er voor hun gevoel niet voor had willen vechten, voor mijn huwelijk. Dat ik wel heel makkelijk de handdoek in de ring had gegooid. Ze moesten eens weten hoe gênant en pijnlijk mijn waarheid is.’
Lidia’s naam is vanwege privacy gefingeerd.
Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
