‘Maar wonderen bestaan echt en toeval inderdaad niet!’
‘Zo’n tien jaar geleden werd ik weduwe. In de eerste jaren na het overlijden van mijn man was het onbestaanbaar dat ik ooit nog gelukkig kon worden met iemand anders. Maar de tijd deed zijn werk en zo kwam toch de dag dat ik mezelf weer toestond om na te denken over een nieuwe partner. Alleen diende die zich niet aan en liet hij zich ook niet vinden. Waardoor ik me na verloop van tijd schikte in een leven alleen, zonder nog langer te zoeken naar en te fantaseren over. Op het internet op zoek naar een man zou sowieso niet bij me gepast hebben en waar ik de contactadvertenties in de kwaliteitskranten eerder nog wel las, sloeg ik die op een gegeven moment ook over. Tot een maand of twee geleden.
De tekst leek voor mij bedoeld, het profiel van de meneer in kwestie op mijn lijf geschreven. Ik knipte de advertentie uit en besloot er die avond even mee langs mijn buren te gaan, want dit moest ik op de een of andere manier delen voordat ik de volgende dag met vakantie zou gaan. De buren waren echter niet alleen, want hadden bezoek van een voor mij onbekende meneer. Een glaasje wijn sloeg ik niet af maar de werkelijke reden voor mijn bezoek vond ik te persoonlijk. Toen ik thuiskwam besloot ik wel mijn gevoel te volgen en de stoute schoenen aan te trekken. Voordat de ‘sollicitatiebrief’ helemaal naar mijn zin was, was het diep in de nacht.
Een week later belde iemand van het relatiebemiddelingsbureau in kwestie en du moment dat hij zijn naam zei, kreeg ik een blij gevoel. Hij wilde me graag uitnodigen voor een kennismaking met de meneer uit de advertentie, zei hij. En het bijzondere was, dat ik deze meneer al scheen te kennen. Geloof het of niet, de man die vorige week bij mijn buren op visite was, was dezelfde man van de advertentie in mijn tasje. Door mijn plaatsnaam was hem iets gaan dagen en blijkbaar had ik ook genoeg indruk op hem gemaakt om mijn naam te onthouden.
Meteen de volgende avond werd er een afspraak gemaakt om samen te eten. Of er een klik was? Overweldigend, totaal en hartstikke wederzijds. Het klopt zo volledig tussen ons dat het snel gaat sindsdien. Mijn nieuwe meneer wil geen latrelatie, maar zijn huis is echt een maatje te groot voor mij en daarom is hij bij mij ingetrokken en zijn we nu samen op zoek naar een huis voor ons samen.
Met nog jaren te gaan om volop te genieten van elkaar en van het leven – we zijn overigens allebei 62 jaar! – zeg ik dat wonderen echt bestaan en toeval echt niet.’
Angela’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
