Franska.nl

Dit legt een bom onder onze jarenlange vriendschap

Julie en haar man Stefan gaan al jaren met twee andere gezinnen op vakantie. Maar nu een van deze stellen uit elkaar gaan, staat hun vriendschap ineens op het spel.

 

Het was ergens in 1993 toen wij elkaar leerden kennen en met z’n zessen groeiden we uit tot een hechte vriendengroep. We hielpen elkaar verhuizen toen we gingen samenwonen, waren elkaars getuigen op het huwelijk en pasten op elkaars kinderen. En vanaf het moment dat de jongste van de kinderen uit de luiers is gaan we ieder jaar met de hele groep op vakantie naar een fijn huis met een zwembad ergens in Zuid-Frankrijk.

 

Maar afgelopen jaar kregen we in de gaten dat het tussen Thomas en Karin niet helemaal goed zat. We hoorden ze vaak met zachte stem ruziemaken en soms zag ik Karin met betraande ogen aan de ontbijttafel verschijnen. Ik had het gevoel dat we op eieren moesten lopen want ondanks het feit dat we een aantal keren probeerden om er met elkaar over te beginnen lieten Thomas en Karin duidelijk merken dat het hun relatieproblemen voor onze groep onbespreekbaar waren.

 

Inmiddels zijn we een jaar verder en is er eigenlijk niet zoveel veranderd. Als we met de gezinnen bij elkaar zijn voel je op je klompen aan dat er iets aan de hand is tussen die twee. Ze ontwijken elkaar en doen alsof er niets aan de hand is met verhalen over weekeindjes weg en gezellige uitjes met het gezin, maar via mijn dochter hoor ik dat hun zoon er grote moeite mee heeft dat zijn ouders zo vaak ruzie hebben. Mijn man is al een keer alleen met Thomas gaan eten maar die wilde er eigenlijk niet zoveel over kwijt. Het was moeilijk, was het enige dat hij erover zei. Maar wat er nou werkelijk aan de hand was liet hij in het midden.

 

Afgelopen weekend waren we weer bij elkaar voor een etentje en om de laatste dingen met elkaar voor het vertrek naar Frankrijk te bespreken. Vanaf het moment dat Thomas en Karin binnenliepen voelde ik de spanning in de lucht, als een onweersbui die ieder moment los kon barsten. En dat gebeurde dus ook. Wat de aanleiding was kan ik me niet eens meer herinneren, maar binnen de kortste keren stonden ze lijnrecht tegenover elkaar te schreeuwen. Er vielen woorden als liegen, vreemdgaan en vertrouwen en opeens zag ik Karin naar de gang lopen en hoorde ik de voordeur met een harde klap in het slot vallen. Thomas zat met een spierwit gezicht aan tafel en begon zachtjes te huilen toen hij eindelijk vertelde wat er tussen Karin en hem speelde.

 

Vlak voor de vakantie van vorig jaar was hij erachter gekomen dat Karin een affaire had met iemand die ze via haar werk had leren kennen. Thomas was er kapot van en wilde er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij zijn vrouw niet kwijt zou raken. Hoewel Karin haar gezin niet kwijt wilde en het nog een kans wilde geven is Thomas heel achterdochtig geworden en dat zorgt voor zoveel spanning. Hij is dolblij dat we met elkaar op vakantie gaan want dat is heel fijn voor de kinderen die ook een moeilijk jaar achter de rug hebben. En nu we eindelijk wisten wat er tussen Karin en hem aan de hand is, viel er een hoop spanning van hem af.

 

Maar sinds die avond is voor mij alles anders. Ik ben woedend op Karin dat ze dit Thomas en hun kinderen aandoet. Maar ook dat ze dit voor ons, haar beste vrienden, al zolang verborgen houdt. Dit legt wat mij betreft een bom onder onze vriendschap; wat stelde het dan al die jaren voor? Hebben we naar elkaar toe alleen maar mooi weer gespeeld?

 

Eerlijk gezegd heb ik er al helemaal geen zin meer in om te vertrekken, want ik voel er niets voor om een bliksemafleider voor hun ruzies te zijn. Het is toch zeker ook mijn vakantie? Mijn man vindt het juist een mooie manier om Thomas en Karin te helpen en vindt dat ik hen die kans moet geven. Het huis is toch al geboekt en ook de kinderen hebben zich er zo op verheugd. Er zit dus niets anders op dan mijn ergernis te verbijten en te hopen dat we onze jarenlange vriendschap deze vakantie nog kunnen redden.