Dit is zo ongeëmancipeerd!
In mijn familie zijn heel wat linkerhanden te bekennen.
Het was zelfs zo erg dat mijn moeder vroeger een mannetje regelde om Ikea-kasten in elkaar te zetten: ‘Als je vader het doet, hangen de deurtjes scheef en daar zit ik me tot het einde der tijden aan te ergeren.’
Het is totaal ongeëmancipeerd om te zeggen…
Maar ik ben ook altijd zo blij als een handige man dat soort dingen voor me fikst. Een kastje in elkaar zetten, een schilderij (recht pleeeaaase) ophangen… Weet je wat, ik vind het zelfs sexy. Alleen, helaas, zo’n handige kerel is nu niet voorhanden.
Natuurlijk kan ik dan iemand inhuren, maar daar ben ik toch te eigenwijs voor.
Stoer én hardop, dat mag als je alleen woont, zeg ik: ‘Ik fiks die shit!’ Die shit is in dit geval een salontafel uit elkaar halen om hem te verven. Ik overweeg eerst om gewoon over de handgreepjes heen te verven, maar besluit dat toch een beetje kansloos te vinden. Dus: schroevendraaiers.
Schroevendraaiers? Die heb ik natuurlijk helemaal niet
Gelukkig zit er zelfs op de Veluwe een bouwmarkt om de hoek, dus die eerste shit is makkelijk te fiksen. Dan stap 2: de laatjes eruit slopen en de greepjes eraf. De laatjes gaan in één keer goed. Zie je wel! Who needs a man anyway? Alleen dan die handgreepjes. Die willen er met geen mogelijkheid af. Zelfs met grof geweld is er geen beweging in te krijgen.
Een beetje mannenpower zou nu toch wel welkom zijn
Ik schroef en ik klooi. Ik zet kracht en nog meer kracht, maar niks. Dan slaak ik een oerkreet en met alles wat ik in me heb draai ik aan het handgreepje… yes! Beweging! Ik draai het greepje er zo af. Met schroefdraad en al helaas. Hè jemig wat een gekluns. Nu heb ik dus mijn mooie salontafel-laatje-handgreepje gesloopt.
Mijn praktische aard komt boven, dit moet toch op te lossen zijn?
Secondelijm! Dan kan ik zo het greepje vastplakken en klaar is Kees. Als ik later die middag met een van mijn vele verslavingen bezig ben, namelijk scrollen door Marktplaats, schiet me een nog beter idee te binnen. Ik kan ook van die leuke, Oosterse handgreepjes op mijn salontafel klussen.
Die avond zit ik tevreden op de bank.
Voor me staat mijn vers gelakte salontafel. In zo’n hysterische kleur dat elke man daar zo’n beetje een beroerte van zou krijgen. Maar hé, dat is nou net het voordeel van mijn leven als single lady, alles wat ik wil kan gewoon in mijn huis. En dan, als kers op de taart, mijn fantastische laatjes met handgreepjes met fonkelende edelstenen. Wauw. Nu echt: who needs a man anyway?
