Franska.nl

Ze wil net beginnen met föhnen als er een jongen naar haar toe komt lopen. Hij is jong, net als zij. Allebei hebben ze een bos krullen van hier tot Tokio. Hij korte krullen, zij krullen tot halverwege haar rug. Ze houdt op met waar ze mee bezig is – met mij. Legt de föhn weg en kijkt hem vragend aan. Of hij iets vergeten is, vraagt ze. Hij aarzelt en draait wat, haalt hoorbaar adem:

‘Ik wilde vragen of je een keer iets leuks met me wilt doen. Misschien later als het nog mooier weer wordt.’

Ze kleurt tot achter haar oren, mijn kapster R. Alle andere kapsters en salonassistentes en gastvrouwen en wat al dies meer zij (al met al zijn het er heel wat) vallen stil. In afwachting van wat R. gaat antwoorden. Je ziet haar aarzelen. Laat haar alsjeblieft ‘ja’ zeggen. Al is het maar om hem niet af te laten gaan.

‘Als je weer bij me komt om te knippen weet ik het antwoord. Vind je het goed dat ik hier even over na moet denken?’

Dat vindt hij goed. Hij geeft haar een hand, glimlacht en verlaat de krullenkapper. Met rechte rug en opgeheven hoofd. Hij heeft de deur nog niet achter zich dichtgetrokken of het kippenhok gaat los hierbinnen. Ik ben dolblij dat het knippen al is gedaan, anders had ik niet in durven staan voor het resultaat. Ik durf te wedden dat hij het gegil tot aan de overkant van de straat kan horen. Vet gaaf en hoe cool en of ze hem al eerder had geknipt. Nee, dat had ze niet. Vandaag was de eerste keer. Ze dacht al dat hij haar zag zitten. Ze hadden een klik, hebben allebei Turkse roots. Daar hadden ze het ook al over gehad. En dat ze hun relatie net allebei hadden uitgemaakt.

Als het kippenhok tot bedaren is gekomen en R’s schaamrood is verbleekt, kijkt ze me aan. Wat vind ik er nou van, wil ze weten. Ik zeg dat ik meteen fan was van deze knul. Dat ze maar heel goed moet nadenken maar dat ze het misschien toch maar wel een kans moet geven. Deze jongen, die al bijna een uur geleden de tent verliet, zich bedacht, twijfelde en aarzelde (mijn invulling, dit), en toen alle moed bijeenraapte om haar hier te midden van al deze dolly dots mee uit te vragen?

Wat een moed en hoe chique is dat? Waar kom je dit nou nog tegen? Keurig mee uitgevraagd worden om ‘iets leuks te gaan doen’. Ballen heeft deze knul in ieder geval.

Ik ken zoveel andere verhalen en die zijn zoveel slechter, zeg ik. Want zo galant gaat het er niet vaak meer aan toe, als ik het goed begrijp.

‘Galant?’ vraagt ze.

‘Hoffelijk, gewoon een beetje vriendelijk en aardig. Een beetje moeite willen doen.’

Wat iedere moeder wenst voor haar dochter, denk ik er achteraan. Of is dat te ouderwets gedacht?