Patty liep er al langer tegenaan, maar hield haar mond omwille van haar vriend.
‘Ze is een goede vriendin van mijn vriend. Zij en ik zouden elkaar misschien niet uitgekozen hebben, maar dat neemt niet weg dat we elkaar aardig genoeg vinden om nu en dan met elkaar op te trekken. Maar dat ze een uitvreter eerste klas is, dat zal nooit wennen. Als zij en mijn vriend uit eten gaan, betaalt hij altijd de rekening. Nooit één keertje dat zij eens aanbiedt om haar knip te trekken. Een enkele keer gaan we met z’n drieën uit eten. Dan kan ik het niet laten om voor te stellen om de rekening te delen – wat haar zichtbaar moeite kost. Verder wordt er regelmatig bij ons afgesproken.
Mijn vriend houdt van koken, houdt van uitpakken, houdt van goede wijnen. In ruil voor het bosje tulpen van de bloemenstal waarmee ik haar kan uittekenen – altijd één bosje en nooit meer of iets anders – laat ze zich dat allemaal lekker aanleunen. In al die jaren dat ik met mijn vriend ben, heeft ze ons zeggen en schrijven één keer bij haar uitgenodigd. Die keer had ze het notabene gepresteerd om een tosti op tafel te zetten en was ze “vergeten” om wijn in te slaan waardoor er wel één hele fles was om met z’n drietjes te delen.
En was het nou nog uit geldgebrek, dat ze geen cent uitgeeft aan een ander, maar dat is het om de dooie dood niet. Een aantal jaren geleden heeft ze een erfenis van heb ik jou daar in de wacht gesleept en daarnaast heeft ze een goed inkomen. Dus wat ze met al dat geld doet? Lekker aan zichzelf uitgeven! Ze loopt in prachtige kleding, woont riant in haar eentje en vliegt van het ene tropische resort naar het andere golf- of skioord.
Hoewel ik me al vrij snel stoorde aan dat vrekkige gedoe van haar, heb ik er nooit wat van gezegd. Liever niet, wat mijn vriend betreft. Maar de laatste keer lukte dat niet meer. Er werd die dag weer eens bij ons gegeten en bij binnenkomst had ze nu eens geen bosje tulpen bij zich maar kwam ze met een fles champagne van een gerenommeerd merk aanzetten. Mijn vriend, zichtbaar verrast, stelde voor om ‘m even in de vriezer te koelen en dan samen op te drinken. Na een half uurtje knalde de kurk, maar wat er in die fles zat was totaal ondrinkbaar. Had ze zich dit ergens in de maag laten splitsen, vroeg mijn vriend.
Niet echt nee. Eerlijk gezegd was ze zelf namelijk niet heel erg van de champagne. Deze had ze ooit gekregen, dacht ze. Ze was de fles bij het opruimen van haar kasten tegengekomen en dacht dat ze ons er wel een plezier mee kon doen. ‘Goh,’ zei ik, ‘toch leuk dat we weten dat we in ieder geval nog goed genoeg zijn voor je afdankertjes.’ Eerst bleef ze heel even stil. Daarna kon ze er wel om lachen en was de kous voor haar af.’
Patty’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
