Franska.nl

Soms heb ik ineens zo’n gek moment waarop ik door de ogen van m’n oma kijk. Alles ziet er dan ineens anders uit. Kwam deze keer door alle appels die ik ineens in de tuin heb en door m’n passe-vite. M’n hersens sloegen op hol. 

Die mobiele telefoon en die laptop die niet meer weg te denken zijn, waar sommigen zelfs aan vastgegroeid lijken te zitten, maar ook andere dingen waar we echt niet meer buiten schijnen te kunnen: stel dat m’n oma die ineens zou zien. Een airfryer bijvoorbeeld (wil m’n man heel graag hebben). De stofzuigrobot. Grasmaairobot. Bladblazer. Netflix. Terrasverwarmer. En we kunnen ook allang niet meer buiten de elektrische tandenborstel. De keukenrol. Rollen plastic- en aluminiumfolie. De autoradio mét cd-speler. Afwasmachine. Pinpas en creditcard. Elektrische citruspers, magnetron, afstandsbediening voor de tv. Waterontharder en quooker (heb ik nog niet). Ik hoef maar om me heen te kijken en ik zie en voel wat zij zou denken als ze zomaar naast me zou zitten. 

In haar tijd waren er heel andere onmisbare dingen, waar de jonkies van tegenwoordig vraagtekens van in hun ogen zouden krijgen en waarschijnlijk niets meer mee zouden kunnen beginnen. 

• Die ‘mimiset’ bijvoorbeeld, altijd bestaande uit drie stuks; kleine tafeltjes met ultradunne pootjes die je handig onder elkaar kon schuiven, voor naast de bank of naast een stoel. Dat de een dan een stukje lager was dan de andere, terwijl de stoelen en bank even hoog waren, daar zaten we toen niet mee. Gewoon beetje dieper bukken. En handig? Tuurlijk niet, je moest ze elke keer allemaal leegmaken, anders konden ze niet meer onder elkaar gezet worden. Ondanks dat komen ze volgens mij weer terug. Zal het daarna wel weer een generatie overslaan, denk ik zomaar.

• De kolenkit. 

• Het houten uitklapbare wasdroogrekje om voor de kachel te zetten. Zou ik best weer willen, was zo handig, maar ook leuk en gezellig. Als je het tenminste niet te dicht bij de kachel zette. Ik heb de schroeilucht al in m’n neus als ik er weer aan denk. 

• Het afdruiprek.

• De vuilnisemmer. Weet je nog, van zink. Of wat was het voor spul? Met de naam van je gemeente erop. En dat je dan een hele week nodig had om die te vullen. We hadden toen blijkbaar veel minder afval. Ik heb er lekker eentje gekregen van de overbuurvrouw met de naam van ons dorp erop. Nostalgie.

• Een mobile. Had je echt nodig, want die hoorde gewoon bij je inrichting op een gegeven moment. Nu ook alweer helemaal hip, maar dan ‘design’ natuurlijk.

• De bandrecorder, pick-up en cassetterecorder (die laatste zelfs in je auto). En flatsj! Weg waren ze. Al komt de pick-up alweer om de hoek kijken. Hipper dan hip zelfs.

• De hele videorecorder-periode heeft m’n oma zelfs overgeslagen. Net als de floppy disk. Ze zou geen idee hebben wat die banden of disks waren als ze ze tegen zou komen. 

• De weggewerkte stortbak voor de wc. Want hoe trek je je wc nu dan door? Niks touw met ding eraan om aan te trekken. Het hele woord doortrekken is zelfs achterhaald, bedenk ik ineens. Oh wacht, heet natuurlijk doorspoelen.

• De snijbonensnijder

• Dat houten rek voor buiten om kleden op uit te kloppen. Meter of twee hoog. Zou ik nog graag hebben, want dat was toch wel superhandig. Ik heb tot nu toe nog nooit zo’n lekker grote en stevige kunnen vinden als die ze vroeger hadden. Of leken die groter omdat ik nog klein was? Als je er eentje voor me weet te vinden, ik hou me van harte aanbevolen.

En sinds kort ben ik ineens weer helemaal verslingerd aan de passe-vite (= pureerzeef). Dat krijg je met een tuin vol appels. Had m’n oma vroeger altijd bij de hand natuurlijk. Hier was ie eigenlijk een beetje vergeten en verstopt. Ik heb nu zelfs een mooi nieuw exemplaar van Leifheit. Die oude was toch een beetje roestig geworden. Leek me niet gezond.

Intussen ben ik erachter dat m’n zus hem altijd gebruikt om tomatensaus te maken. Met zo’n ding heb je geen pitjes en velletjes in je saus. Aha, vandaar altijd die romige saus… weer wat geleerd. En ik heb een lekker recept bij mijn passe-vite gekregen, dat ik vanavond eens ga proberen. Een soort ‘borsjt’. Uitjes en knoflook fruiten, prei en winterpeen erbij en dat even laten smoren, dan bouillon erop en alles laten garen. Op het laatst blokjes gare bietjes en witte bonen uit pot erbij, even warmen en dan de hele handel door de passe vite. Klots crème fraîche en een toefje dille op elke kop soep. Schijnt dat je daar een glaasje vodka bij mag ;-) Het is niet voor niets Russisch natuurlijk.

Ik ben zo lekker bezig met die zeef dat hij voorlopig de kast niet meer in gaat. En deze is zelfs een soort van très chique, veel mooier dan dat ouwetje, dus die mag gezien worden. Ik dacht er even over om dat ouwetje te verloten, want weggooien is natuurlijk zonde (generatiedingetje), maar dat vond ik toch een beetje onsympathiek, dus heb ik even m’n beste beentje voorgezet en een nieuwe geregeld voor je. Met drie verschillende zeven erbij. Is maar net hoe grof je je spullen wilt hebben. Kost €36,99 bij Bol.com en Blokker. En bij mij is ie vandaag gratis. Voor een gelukkige dus. 

Wil je hem winnen? Berichtje onder het Facebook-artikel (liefst met een leuk recept natuurlijk, waarvoor bij voorbaat dank) of een mailtje naar winnen@franska.nl, als je geen Facebook hebt. Ik doe volgende week maandag de verloting. Maak ik bekend via Facebook, of via de mail, als een van de mailers de winnaar is.

Ik wens je een heel gezellige en smakelijke week!