Die erfenis maakte alles kapot
‘Met de verdeling van mamma’s sieraden brak pas echt de pleuris uit!’
Angèle droomde op een nacht dat haar moeder boos was omdat zij en haar broer en zus er zo’n zootje van maakten. Toen ze wakker werd was ze totaal van de kaart.
‘Het ergste wat mijn moeder zich kon voorstellen? Als wij kinderen na haar dood geen contact meer met elkaar zouden hebben! Ze zei dat ze dat nóg erger zou vinden dan dood te gaan aan kanker – wat toen al haar prognose was. ‘Welnee,’ zeiden wij dan. Ze moest zich daar maar geen zorgen om maken. We zouden er heus alles aan doen om de familiebanden in stand te houden.’
‘Na haar overlijden ging ik met mijn broer en zus om de tafel om afspraken te maken. Het ouderlijk huis moest worden ontruimd en daarna zouden we het in de verkoop doen want niemand van ons wilde er wonen. Verder was er nog een kleine spaarrekening en dat was het dan. Fluitje van een cent zou je zeggen.’
‘Totdat we aan de verdeling van de boedel toekwamen liep het inderdaad gesmeerd. Bij het serviesgoed ontstond er al wat wrevel. Mijn broer wilde daar wel een deel van omdat zijn vrouw er nogal van gecharmeerd was, maar mijn zus en ik waren dat ook en vonden dat wij de eerste rechten hadden. Achteraf bezien was dat het moment dat de toon was gezet.’
‘Met de verdeling van mamma’s sieraden brak pas echt de pleuris uit. Ik ben nog steeds van mening dat sieraden naar dochters in plaats van schoondochters horen te gaan. Maar mijn broer verschilde hierover met ons van mening. Als wij vonden dat zijn vrouw niet in aanmerking kwam voor die ene ring, konden we toch op zijn minst het fatsoen opbrengen om die aan zijn dochter te geven? En dan, vroegen mijn zus en ik ons af. Zou zijn vrouw dan met die ring gaan lopen pronken zolang hun dochter nog te klein was? Het leek ons een veel betere oplossing als wij die ring zelf later zouden nalaten aan ons nichtje.’
‘Op een nacht droomde ik dat mijn moeder in haar luie stoel naar de televisie zat te kijken. Toen ik binnenkwam deed ze alsof ze me niet hoorde. Ze was boos omdat we er zo’n zootje van aan het maken waren, zei ze. Wat was die ring nou waard als er zoveel onenigheid over ontstond? Toen ik wakker werd was ik totaal van de kaart. Ik moest mijn broer bellen en mijn zus. We moesten ophouden met deze nonsens. Maar mijn broer zei dat hij er wel klaar mee was. Die had überhaupt geen zin meer om zijn best te doen. En mijn zus wenste me veel succes met mijn ‘hocus pocus dromen’.’
‘We wisten het klaar te spelen om de boel te verdelen, het huis te verkopen en naar de notaris te gaan zonder elkaar de koppen in te slaan. Maar het contact, zoals het ooit was, is nooit meer teruggekomen. Als we elkaar al eens spreken is er altijd die afstand. Die rottige erfenis maakte alles kapot. Alsof mijn moeder het voorvoelde!’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Door: Redactie Franska.nl
