Die enkelband is geen wondermiddel
Patiënten van tbs-instellingen en forensisch psychiatrische klinieken kunnen vanaf dit najaar ook in de gaten worden gehouden met een enkelband.
Hèhè. Eindelijk wordt deze extra mogelijkheid ingezet om patiënten te volgen die op verlof mogen. Niet te geloven dat het zo lang heeft moeten duren. En wat een leed had het kunnen besparen zeg.
Want hoe vaak is er niet een patiënt tijdens zijn verlof ertussenuit gepiept de afgelopen jaren. Met alle gruwelijke gevolgen van dien. Volgens cijfers van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) gebeurde dat vorig jaar dertig keer.
Dertig keer! Met het schaamrood op de kaken moest een kliniek dan weer toegeven dat het toezicht niet voldoende was. Terwijl het zo eenvoudig op te lossen is.
Door die enkelband kan de drager ervan niet langer de benen nemen, want hij wordt in de smiezen gehouden door het systeem dat aan die band is bevestigd. Ergens in een meldkamer zit iemand die via een beeldscherm kan zien waar de patiënt uithangt en of ie daar mag wel mag zijn.
Zit ie op de verkeerde plek, dan kan men ingrijpen. Mocht de patiënt de band van zijn enkel knippen, dan gaat er een alarm af en wordt de politie eropaf gestuurd. En als ie toch de benen neemt, dan kunnen ze hem vanuit de meldkamer volgen. Hopelijk zijn ze dan ook op tijd om hem weer achter slot en grendel te zetten!
Minister Dekker zegt dat die enkelband geen wondermiddel is. Vorig jaar zijn er toch nog 103 gevangenen die er een droegen van de radar verdwenen.
Je moet er toch niet aan denken dat dat ook met zo’n tbs’er kan gebeuren. Maar daar heeft minister Dekker wel iets op gevonden: ‘Als het risico te hoog is, moet je iemand niet met verlof sturen.’ Kijk, dat is natuurlijk altijd de beste oplossing…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
