Franska.nl

‘Deze man had wel erg veel haast om samen te gaan wonen’

 

‘Toen er een deurwaarder bij me aanbelde, snapte ik waarom.’

 

‘Achteraf kan ik zeggen dat hij wel érg veel haast maakte om te gaan samenwonen, maar ik hield hem ook niet tegen want ik was hoteldebotel van deze vent. Gelukkig had ik wel nog een helder moment toen hij voorstelde om zijn appartement op te zeggen. ‘Zullen we daarmee wachten totdat we elkaar een jaar kennen?’ stelde ik voor. Maar tot mijn verbazing vond ik kort daarop ook zijn stempas voor de gemeenteraadsverkiezingen op mijn deurmat. Hoezo had hij zich al laten inschrijven op mijn adres terwijl hij hier officieel nog niet woonde? Toen hij uitlegde dat het hem praktischer leek, liet ik het er maar bij.

Dat veranderde toen er op een ochtend, terwijl ik thuis zat te werken, werd aangebeld en ik zo ongeveer werd overvallen door een deurwaarder. Mijn droomprins bleek een huurachterstand van bijna een half jaar te hebben en als die niet per direct kon worden voldaan, zou er beslag worden gelegd op mijn spullen omdat ‘meneer’ nu op dit adres stond ingeschreven. Totaal over mijn toeren belde ik hem op zijn werk. ‘Misverstanden,’ suste hij. Hij zou nu meteen naar huis komen. Hij kon het uitleggen.

Toen hij er de volgende ochtend nog niet was, was ik totaal over mijn toeren en nergens meer toe in staat. Het was mijn vader die in actie kwam door alle spullen die van mijn vriend waren in vuilniszakken te stoppen en af te voeren en daarna de gemeente in te lichten over het feit dat er iemand op mijn adres stond ingeschreven, iemand die behoorlijk wat schulden had ook nog, die daar niet woonde. Ik kon hem eenzijdig laten uitschrijven maar moest me dan wel realiseren dat de man vanaf dat moment officieel zonder woonadres zou zijn – met alle consequenties van dien.

Pas na een week belde hij met een jankverhaal dat ik moest geloven dat hij echt heel veel van me hield. Hij zwoer me dat hij alle problemen zou oplossen. Daar had hij al die tijd dat we samen waren al heel hard aan gewerkt en dat zou hij blijven doen. Ik kon alleen maar boosheid voelen en die woede was zo groot dat er voor verdriet nog geen plek was.

Na ongeveer een half jaar hoorde ik via via dat die huurachterstand nog maar het topje van de ijsberg was. ‘Meneer’ had zijn energierekeningen zo lang niet betaald dat gas en elektra al waren afgesloten en dan was er ook nog een enorme stapel verkeersovertredingen en een eindeloze lijst met onbetaalde en nog steeds lopende abonnementen. De puinhoop was zo immens dat hij uiteindelijk in de schuldsanering terecht is gekomen.

Dat hij ooit van me heeft gehouden, zal er bij mij nooit meer ingaan. Hij heeft me gewoon ordinair misbruikt en ik was zo stom om dat te laten gebeuren en om me niet achter mijn oren te krabben toen hij voorstelde om meteen zijn appartement op te zeggen.’

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.