Deze kop liegt er niet om
Wij van Franska.nl waren er in ieder geval door aangedaan.
Wij van de redactie van Franska.nl delen vlijtig iedere ochtend onderwerpen die zich mogelijk lenen voor een stukje. Soms vinden we iets hilarisch of zijn we gewoon enthousiast, soms melig of lauw, maar nu was het dit:
‘Nééé!!’
‘Hoe kan dat??’
‘Gruwelijk.’
‘Niet te geloven.’
‘Bizar!’
De kop luidde als volgt: ‘Kinderbescherming in Berlijn plaatste jarenlang kinderen bij veroordeelde pedoseksuelen in huis’. Volgens het artikel gebeurde dat zeker dertig jaar lang en ging het ook nog eens om kwetsbare tieners, zo bleek uit een onderzoek van de universiteit van Hildesheim. Hoe die Kinderbescherming daartoe kwam? ‘Het instituut handelde op advies van een invloedrijke psycholoog, Helmut Kentler, die de chef was van het pedagogische instituut van Berlijn, een gemeentelijke instelling. Volgens Kentler, die er een aantal keer openlijk over heeft gepubliceerd, zouden de plaatsingen voor beide partijen heilzaam zijn.’
De man leeft niet meer en misschien is dat maar beter voor hem. Blijkbaar geheel met zichzelf in zijn nopjes noemde hij zijn hersenspinsels het Kentler-experiment en al in 1989 schreef hij in zeer positieve bewoordingen over de resultaten die hij behaald dacht te hebben. Hij had jonge weglopers, vaak verslaafd aan de drugs en dakloos, weer vastigheid weten te geven, dacht hij, door ze bij een drietal veroordeelde pedoseksuelen te plaatsen. Deze pedoseksuelen kenden elkaar uit de gevangenis en ze kregen nog de gebruikelijke pleegoudervergoeding voor hun diensten ook. Waar bij ieder normaal mens de haren nu te berge rijzen, had hij bedacht dat deze pedo’s nu de mogelijkheid hadden gekregen om te leren hoe ze echt voor iemand moesten zorgen, terwijl de kinderen echte liefde zouden hebben leren kennen.
Dertig jaar lang werd dit beleid gevolgd! Zoveel gruwelijke jaren op een rij keek iedereen die iets had kunnen ondernemen om dit te stoppen de andere kant uit. En dat terwijl die Kentler er niet eens geheimzinnig over deed en openlijk pleitte voor het slechten van het taboe op seks tussen kinderen en volwassenen. In dat licht beschreef hij de zaak van een verwaarloosde jongen die in tehuizen was opgegroeid en die zich prostitueerde bij station Bahnhof Zoo. Onder de hoede van een van de pedoseksuelen had deze jongen zich, volgens Kentlers stellige overtuiging, toch maar mooi weten te ontwikkelen tot een normale volwassene. Het verslag van deze zaak belandde destijds op de bureaus van ambtenaren en politici, maar niemand greep in. Integendeel zelfs, Kentler kon zich vrij blijven bemoeien met plaatsingen van jongeren.
Zeker tien gevallen kwamen door het onderzoek van de universiteit van Hildesheim aan het licht, maar zoals altijd in dit soort situaties kan het goed zijn dat het er meer waren. Begin deze week maakte de Berlijnse wethouder van Jeugdzaken, Sandra Scheeres, bekend dat slachtoffers van Kentler zich bij haar kunnen melden en dat zij recht hebben op een schadevergoeding.
Beter laat dan nooit en beter iets dan niets zullen we maar zeggen.
Bron: Trouw
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
