Deze dochter vindt het beschamend zoals haar moeder zich kan aanstellen
‘Mannen maken blijkbaar heel rare dingen los in mijn moeder.’
‘Mijn moeder en ik zijn al met z’n tweetjes zolang ik me kan herinneren. Ik ken mijn vader trouwens wel en heb ook sporadisch contact met hem, maar hij en mijn moeder gingen al uit elkaar voordat ik geboren werd. Dat was het moment waarop mijn vader beloofde om nooit aanspraak op ‘de baby’ te zullen maken en daar heeft hij zich altijd wonderwel aan gehouden.
Gek genoeg kwam er daarna ook nooit een man in mijn moeders leven die bleef. Er kwamen er genoeg voorbij, dat wel. Allemaal eendagsvliegen en gek is dat niet. Als je zou zien wat mannen met mijn moeders gedrag doen, dan zou je het snappen. Het stoere wijf in haar houdt zich meteen gedeisd zodra het mannenvlees ruikt en maakt plaats voor een infantiel wezen. Haar stem, die van nature laag is, schiet meteen een octaaf de hoogte in en waar ze haar hoofd altijd fier rechtop houdt, schiet dat subiet in standje prinses Di als een man ook maar in haar buurt komt.
Toen ik in de puberteit kwam schaamde ik me kapot voor dat gedrag van haar, maar zij deed dat af met een simpel ‘alle meisjes in de puberteit schamen zich voor hun moeder’. Toen ik nog wat ouder was maakte ze me zo woedend met haar gekoketteer dat ik haar daar op een gegeven moment zelfs voor uitschold waar de mannen bij waren. ‘Doe eens normaal mens, je bent toch geen kleuter?’ Ik herinner me dat we tijdens een vakantie samen een drankje gingen drinken in de bar van het hotel waar we zaten. Mijn moeder is een mooie vrouw, dus aandacht van mannen kreeg ze genoeg. Op een gegeven moment zat ze zich zo aan te stellen dat ik boos wegliep. Later vroeg ze of ik soms jaloers was. Ze heeft er echt nooit aan gewild dat ze zich zo belachelijk maakt dat ik me kapot schaam en dat haar gedrag er misschien ook wel de reden van is dat ze nog nooit een kerel aan zich heeft weten te binden.
Verder dan ‘wat moet ik dan als je het zo goed weet?’ ben ik nooit met haar gekomen. ‘Je moet gewoon jezelf blijven,’ zei ik toen. ‘Je bent toch verdomme geen kind? Gedraag je dan ook niet zo.’ Het enige wat ze terug wist te zeggen is dat ze misschien wel júist zichzelf is in de nabijheid van een man. Ik zal er nooit aan kunnen wennen. Sterker: naarmate ik ouder word – en zeker nu ik zelf getrouwd ben en moeder van een dochter – beschaamt het me steeds meer. En het feit dat mijn moeder er niet jonger op wordt helpt ook al niet mee.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
Door: Redactie Franska.nl
