De plastic stoeltjes, je weet wel die waar je van die ribbels in je benen krijgt, tot de formica tafeltjes en de lambrisering . Alles is nog intact, ongelooflijk. Nu na 58 jaar is het eigenlijk een klein museum met Eva als pronkstuk. Zij is nu 94 jaar oud en werkt nog iedere dag met uitzondering van de zondag, want dan gaat ze naar de kerk. Sindsdien drink ik er met grote regelmaat mijn espresso al banco en geniet van Eva zolang het nog kan.
Deur open voor Eva
Eva is een fenomeen in Montegabionne en omstreken. Iedereen kent haar en zegt: ‘als zij er niet meer is dan is de ziel hier verdwenen’. Zelfs de bank opent iedere ochtend haar deuren voor deze opmerkelijke 94-jarige.
Toen ik net in Umbrië woonde, moest ik natuurlijk regelmatig van alles en nog wat regelen bij de gemeente ofwel de Commune in Montegabbione. Op een van deze ochtenden parkeerde ik mijn auto voor Banca Monte dei Paschi (de oudste bank van Italië). Net op het moment dat ik uit de auto wil stappen, zie ik dat de deur van de hoofdingang van de bank wagenwijd open gaat. Hoogst ongebruikelijk, want hier in Italië kun je een bank alleen maar betreden via een speciale sluis. Nog geen tel later zie ik een heel oud vrouwtje in een blauw schort lopen, in haar handen heeft ze een dienblaadje met twee espresso’s erop. Ze loopt richting de bank om die even later te betreden zodat ze haar bestelling af kan leveren. Even later komt ze weer naar buiten via de nog steeds wagenwijd geopende hoofdingang.
Ik stap uit mijn auto en besluit om haar te volgen. Ze loopt de plaatselijke bar in en gaat achter een prachtig gepoetst espressoapparaat staan en zegt: ‘Dicca mi’. Ik bestel een espresso en Eva vraagt meteen: ‘Waar kom je vandaan?’ Ik zeg: ‘Paessi Bassi’, klinkt mooier dan Ollanda vind ik. ‘Ah’, ze draait zich om, trekt een laatje open en laat met trots een aantal ansichtkaarten uit Nederland zien. De espresso is klaar en Eva begint te vertellen. Een paar mannen kijken elkaar aan zo van ‘dat verhaal hebben we eerder gehoord’ en willen meteen even afrekenen. Maar goed ook, want nu kan Eva zich helemaal op mij richten.
Ze vertelt dat ze in 1958 samen met haar man de bar is begonnen en dat is welgeteld 58 jaar geleden. De bar, toen ook annex kruidenierswinkel, werd eerst totaal verbouwd en helemaal opnieuw ingericht in jaren 50/60 stijl, we noemen dat nu vintage. Dit moet in die tijd vreselijk hip zijn geweest, wat een waaghalzen waren Eva en haar man en hun tijd ver vooruit. Eva laat me trots alles zien van de toonbank tot de koelkasten en het interieur van de kruidenierswinkel.
Adje Middelbeek woont en werkt in Umbrië (Italië). Vanuit haar supergezellige B&B c.q. vakantiehuis Podere del Buongustaio organiseert ze de mooiste culi-reizen.
