Er gaan hele werelden aan me voorbij op tv en dat is niet voor niets, zo zag ik maar weer eens van de week. Per toeval kwam ik terecht in een bruidswinkel – of moet ik boutique zeggen? – waar een stralende bride to be net had gekozen voor een strapless kanten japon met voorgevormde cups die er mochten zijn. Het had even nodig voordat ik in de gaten kreeg dat ik in een wereld was beland die ik weliswaar vaak had gelezen, maar waar ik nog nooit eerder was geweest: de wereld van Married at First Sight.

De absurditeit van trouwen met een onbekende

Van de mooie bruid verhuisde de camera naar een olijke Brabander die ook net druk doende was om zijn trouwpak uit te zoeken en daarbij, net als de bruid overigens, werd bijgestaan door een clubje intimi. Omdat er ziek veel commercialblokken waren waar ik steeds van weg zapte, miste ik af en toe een stukje. Al zag ik genoeg voor de moraal van dit verhaal, die ik, op z’n zachts gezegd, onbegrijpelijk vind.

Waarom zou je trouwen met een vreemde?

Wie oh wie is in vredesnaam zo gek om voor het oog van iedereen die dat maar wil zien, te gaan trouwen met iemand die je tot het moment van het jawoord nog nooit van je levensdagen hebt gezien? Wat is de diepere gedachte daarachter, behalve dat dit soort bizarre televisie goed is voor een lieve duit aan advertentie-inkomsten omdat er zoveel mensen zijn die er – net als ik van de week – naar kijken?

Trouwjurk zonder te weten met wie je trouwt

Hoe verzint een mens het om zich een trouwjurk of -pak te laten aanmeten terwijl hij/zij geen idee heeft wie degene is waartegen straks ‘ja’ gezegd wordt? Alle zogenaamde deskundigen die je daarbij helpen, hebben vorig seizoen alle koppels van de regen in de druk geholpen, zo viel ’s anderdaags te lezen. Het enige stelletje dat niet meteen met knallende ruzie uit elkaar ging, ging dat later alsnog, waardoor er zeggen en schrijven nul matches uit voortkwamen.

Waarom doen kandidaten mee aan dit tv-experiment?

Waarom, lieve mensen, kandidaten? Waarom lenen jullie je hiervoor? Ook als de wanhoop om alleen te blijven alles overheersend is, zijn er toch zeker nog genoeg andere alternatieven om aan de man/vrouw te komen? En bijna al die alternatieven kunnen heel veilig en in alle anonimiteit worden uitgeprobeerd. Dat lijkt me toch echt chiller dan dit voor het oog van de camera en Jan en alleman te doen! Ik snap dit oprecht niet en als ik heel eerlijk ben, vind ik het ook hartstikke bezopen televisie.