De vechtscheiding van Sebas
Vier jaar geleden is Sebas gescheiden van zijn vrouw Marit. In het begin maakten ze samen goede afspraken over de kinderen. Maar dat veranderde al snel.
‘Twaalf jaar zijn Marit en ik samen geweest. Tien jaar daarvan waren we samen de ouders van twee geweldige dochters. Meiden waar ik voor door het vuur ga. En dat is nodig. Want ik mag ze niet meer zien van Marit, mijn ex.
Marit is veel jonger dan ik. We waren collega’s toen we elkaar dertien jaar geleden leerden kennen. Dol van verliefdheid waren we binnen de kortste keren getrouwd. Terwijl we elkaar eigenlijk nauwelijks kenden. Na een jaar kregen we onze eerste dochter en twee jaar later volgde er nog een.
Natuurlijk zijn die eerste jaren met kleine kinderen hectisch. Marit en ik hadden veel te weinig tijd voor elkaar. Maakten elkaar voortdurend verwijten wie er voor de kinderen moest zorgen zodat de ander even op adem kom komen. Daar sloeg de verwijdering tussen ons al toe. Toen de meisjes ouder werden lukte het ons niet om die afstand weer te overbruggen. Ondanks een jaar relatietherapie besloten we om uit elkaar te gaan. We pasten gewoonweg niet bij elkaar.
In eerste instantie ging alles in goed overleg. We hebben co-ouderschap, maar sinds ik een nieuwe relatie heb, probeert Marit er uit alle macht voor te zorgen dat ik mijn meiden niet meer kan zien. En daarvoor trekt ze werkelijk alles uit de kast. Zo erg zelfs dat ze de meisjes allerlei rare verhalen over mij vertelde met als gevolg dat ze inmiddels bang voor me zijn geworden.
Voor mij, hun eigen vader. Hoe is dat in godsnaam mogelijk? Ik doe alles voor die meiden. Probeer het zo gezellig mogelijk te maken als ze er zijn. Bak koekjes met ze, ga met ze naar de bios. Zelfs mijn nieuwe liefde houd ik op grote afstand van hen. Het is al ingewikkeld genoeg in hun jonge leventjes.
Een maand geleden stond Marit in mijn weekend op zondagmiddag opeens op de stoep. Ze kwam de meiden ophalen. Zogenaamd omdat een van de meisjes haar geappt had dat ze graag naar huis wilde. Natuurlijk werkte ik mee want ik wilde geen stennis met haar schoppen waar mijn dochters bij stonden. Mijn ex vond dat ze in dit geval niet met mij hoefde te overleggen.
Ik was perplex. Hoe is het mogelijk dat ze zomaar afwijkt van het convenant waar ze zelf ook haar handtekening onder heeft gezet? Afspraken die we samen hebben gemaakt in het belang van onze kinderen. Omdat ik geen druk op de meisjes wil leggen heb ik ze de afgelopen weken met rust gelaten.
Marit reageert niet meer op appjes, telefoontjes of smeekbedes van mijn kant. Ik kreeg van de week een brief van haar advocaat dat het in het belang van de meisjes is dat er rust komt en dat ze bij de rechter gaat vragen om herziening van het convenant.
De feestdagen komen eraan. Ik wil gewoonweg niet geloven dat ik mijn kinderen met de kerst niet te zien krijg. Dat verdraag ik gewoonweg niet. Maar ik kom zo langzamerhand tot de conclusie dat mijn ex tot werkelijk alles in staat is…’
