De test van Hélène
Leonoor en haar hartsvriendin Hélène vertellen elkaar alles. Maar dat dit grote gevolgen zou hebben voor het huwelijk van Leonoor had ze nooit gedacht.
Het regent zachtjes als mijn man Joost en ik dicht tegen elkaar onder de paraplu door de smalle straatjes lopen. We zijn samen een weekendje weg. Het regent, maar dat maakt ons niet uit, we hebben alleen maar oog voor elkaar.
Dat is niet altijd zo geweest. Een paar jaar geleden hadden we serieuze relatieproblemen. We hadden het gewoon te druk. Met onze drie opgroeiende kinderen, allebei een drukke baan kwamen we gewoonweg niet meer toe aan elkaar en gingen steeds meer onze eigen gang.
In die tijd was mijn beste vriendin Hélène er altijd voor mij. Ze luisterde als ik verdrietig was omdat we weer ruzie hadden. Hélène begreep het. Zij kende Joost natuurlijk ook al jaren.
Natuurlijk kwam ze vaak bij ons gezin over de vloer. Hélène, een mooie vrouw zonder partner en kinderen, had een fantastische carrière bij een internationaal bedrijf. Ze had weinig familie en daarom vierde zelfs kerst met ons mee. Het was zo vertrouwd om haar erbij te hebben. Hélène voelde als mijn eigen zus. Maar dat ze mijn hart zou breken had ik nooit verwacht.
Toen ik op een zondagavond laat thuiskwam, na een weekendje weg met vriendinnen, zat Joost in een donkere woonkamer met een glas whiskey in zijn hand op de bank. Hij had duidelijk op mij gewacht. Met mijn jas nog aan ging ik zwijgend tegenover hem zitten. Toen pas zag ik dat hij huilde. Dat vond ik heel vreemd want Joost is niet het type dat makkelijk zijn emoties toont.
Met trillende stem vertelde hij dat hij dat weekend met vrienden in de kroeg was beland. Dat Hélène daar ook was. Dat hij veel te veel gedronken had. Dat het nooit zijn bedoeling was geweest om mij te kwetsen.
Niet begrijpend luisterde ik naar Joost. Tot de volle omvang van wat hij eigenlijk zei tot met doordrong. Hij was die avond met Hélène mee naar huis gegaan en bij haar in bed beland.
In de verte hoorde ik hem doorpraten, maar ik luisterde niet meer. Ik kon nauwelijks meer ademen en werd duizelig. Joost kwam naast me zitten en sloeg luid snikkend zijn arm om me heen en fluisterde dat het hem zo speet en of ik hem wilde vergeven.
Hélène, mijn allerbeste vriendin, had me verraden. Al die uren dat ze naar me luisterde, dat ze hier over de vloer kwam. Dat ze meedeelde met ons gezin. Ik belde haar meteen in de hoop dat het allemaal niet waar was. Ze nam direct de telefoon op alsof ze op me zat te wachten.
Het enige wat ze zei was dat ze Joost wilde testen. Want natuurlijk wist ze dat ik van hem hield. Dat ik graag wilde dat we onze problemen op zouden lossen. Maar zij geloofde niet dat Joost ook voor onze relatie wilde gaan. Vandaar deze belachelijke test.
Na die avond heb ik haar nooit meer gezien of gesproken. Joost en ik zijn in therapie gegaan om te zien of onze relatie nog was te redden. Dat heeft heel wat tranen gekost want mijn vertrouwen in hem was natuurlijk helemaal weg. Inmiddels zijn we drie jaar verder en zijn Joost en ik sterker dan ooit samen. We maken bewust meer tijd voor elkaar vrij en hebben geleerd om met elkaar te praten.
Als Joost en ik wat later op een klein romantisch pleintje staan onder een luifel staan te schuilen, geef ik hem spontaan een zoen. Tijd heelt alle wonden. Maar als ik aan Hélène denk voelt het als een open zenuw. Ik kan het niet meer opbrengen om haar te zien of te spreken na alles wat ze me heeft aangedaan.
Door: Leonoor
