De stiefzussen
Sinds een paar maanden woont Bianca samen met haar vriend Robert. Ze genoten van hun nieuwe huis waar ze samen met hun twee dochters zijn ingetrokken. Maar van die blije stemming van het begin is weinig meer over…
‘Sinds januari woon ik samen met Robert en onze dochters in een fijn huis met een tuin, iets waar ik heel erg naar uit heb gekeken. Ik leerde Robert twee jaar geleden kennen. Hij is net als ik een gescheiden co-ouder met een dochter van zestien.
Vorig jaar waagden we de stap om te gaan samenwonen en trok ik samen met Sara eerst bij hem en Fleur in. Sara en Fleur wonen in dezelfde week bij ons en hadden het meteen heel gezellig met elkaar. Omdat het hartstikke goed ging tussen de meiden en Robert en mij besloten we om samen een huis te kopen waar we sinds januari wonen.
Natuurlijk schrokken ook wij van de intelligente lockdown waarbij we samen met de meiden thuis moesten blijven. Het was in het begin best wel even schipperen met het thuiswerken en het begeleiden van de school van de meiden en waren er onderlinge irritaties tussen die meiden.
Maar Sara en Fleur hadden steeds vaker echt ruzie. Dan hoorde ik ze met deuren slaan en elkaar over en weer verwijten maken. Ik begreep niet zo goed wat er aan de hand was en probeerde dan ook geen partij voor de een of de ander te trekken.
Tot ik merkte dat Sara steeds stiller werd. Toen ben ik op een avond een stuk met haar gaan wandelen om te zien of ze me wilde vertellen wat er aan de hand was. In eerste instantie wilde ze niets zeggen, maar na enig aandringen kwam het hoge woord eruit. Huilend vertelde ze dat ze erachter was gekomen dat Fleur heel vervelende dingen over ons tegen haar vriendinnen had gezegd. Dat ze mij, haar nieuwe stiefmoeder en haar stiefzus eigenlijk maar stom vond en het helemaal niet leuk vond dat haar vader een relatie met mij had en veel liever alleen bij haar eigen moeder wilde wonen.
Sara was daar heel boos en verdrietig om. Fleur vond dat haar stiefzus zich niet zo aan moest stellen. Het was maar een grapje, ze bedoelde het niet zo, dus er was toch zeker niets aan de hand?
Toen ik Fleur ‘s avonds tijdens het eten op haar gedrag aansprak werd ze kwaad. Eerst op Sara, die volgens haar gewoon haar mond moest houden. Maar vervolgens kreeg ik ook de volle laag. Waar ik me mee bemoeide, ik was toch zeker haar moeder niet? Voor ik het in de gaten had belandden we in een verschrikkelijke ruzie en liep Fleur woedend de deur uit.
Sindsdien is de sfeer in huis om te snijden. Dat we vanwege de coronamaatregelen de afgelopen weken zoveel thuis moesten blijven maakte het er niet makkelijker op. Ondanks dat Robert meerdere keren heeft geprobeerd om met Fleur te praten, negeert ze ons sindsdien volledig. Ze zegt alleen het hoogstnoodzakelijke en waar ze kan zit ze Sara dwars.
Ik had het me allemaal heel anders voorgesteld en vind al die spanning verschrikkelijk. Als we geen oplossing kunnen vinden dan kan ik niets anders verzinnen dan dat Fleur en Sara niet meer in dezelfde weken bij ons zijn zodat we in ieder geval niet meer iedere dag in de ruzies zitten en Robert en ik ook tijd krijgen om een oplossing te vinden. Want als dit zo doorgaat ben ik bang dat ik het niet langer volhoud en weer een huisje voor mezelf en Sara ga zoeken.’
