De stappenteller naar het coronavirus
Natuurlijk kennen we allemaal iemand die weer iemand kent die het coronavirus heeft.
Het is net zoals via je kennissenkring in zes stappen bij de Amerikaanse president kunnen zijn. Je kent iemand die iemand kent die weer iemand kent, enzovoort. Via via is dus iedereen bereikbaar.
Zo ben ik maar vier stappen verwijderd van President Obama. Heb ik niks aan, maar normaal gesproken is dat best geinig als je erover nadenkt. Maar als het gaat om het coronavirus vind ik het opeens een stuk minder lollig.
Mijn ouders wonen in Brabant. En via hun coronastappenteller zitten ze maar twee stappen verwijderd van iemand die het virus daadwerkelijk onder de leden heeft. Je begrijpt dat ik toch wel een beetje zenuwachtig werd toen ik dat hoorde.
Maar Haarlem is ook niet vrij van COVID-19. Mijn dochter zit in een hockeyteam met een meisje dat weer in de klas zit bij een meisje dat het virus op skivakantie had opgelopen. Snap je ‘m nog? Ook van die kant sluipt het virus mijn kant op.
En wat doe ik dan? Ouders voorlopig niet meer zien? Kind niet meer laten hockeyen? Er weer als een broedse gans bovenop gaan zitten? Lastig lastig.
Ik heb vandaag maar met mijn ouders afgesproken dat ze niet vanuit Brabant naar Haarlem moeten reizen. Want paps en mams lopen inmiddels tegen de tachtig. Zijn allebei weliswaar hartstikke fit, maar toch.
Het zou toch gebeuren dat ze zomaar in zes stappen tegen het coronavirus aanlopen. Want hoeveel connecties zijn er nodig om ziek te worden? Niet zo veel dus. Vond ik mijn stappenteller naar de Amerikaanse president toch stukken leuker.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
