De online date van Gaby
Gaby is sinds een aantal jaren weer vrijgezel. Via een online datingbureau leerde ze Hans kennen en ze werd stapelverliefd op hem. Maar of het wederzijds is?
‘Als ik mijn mail open zie ik dat ik een paar nieuwe berichtjes heb. Jammer genoeg alleen maar reclame. Dat wat ik het liefste zou willen lezen, zit er niet bij.
Na mijn scheiding was ik alweer een tijdje alleen. Maar de kinderen woonden nog thuis en ik wilde ze niet nog meer onrust aandoen. Mijn ex en ik zijn niet op goede voet uit elkaar gegaan en ik vond het wel prima, zo een tijdje alleen.
Nu de jongste ook op kamers woont, voelt het toch wel alleen zo zonder partner. Niemand die aan je vraagt hoe je dag was als je ’s avonds na je werk thuiskomt, of om zondagochtend naast wakker te worden. Ik mis de intimiteit, de volwassen gesprekken. Het samenzijn.
Om iemand te leren kennen had ik me een tijdje geleden bij een onlinedatingbureau ingeschreven. Ik vond het heel eng om mijn profielfoto op de site te zien. Maar omdat ik via mijn werk of daarbuiten niet veel mannen ontmoet, leek dit mij de beste manier.
De eerste avond had ik al meteen een paar reacties. Die van Hans sprong eruit. Geen gladde praatjes, maar een leuke mail die mijn nieuwsgierigheid wekte.
De rest van de week hadden we veel contact. Hans was net als ik alweer een tijdje alleen. Na het overlijden van zijn vrouw, een paar jaar geleden, was hij eindelijk weer toe aan een nieuwe relatie. Ook hij miste het samenzijn met iemand. Het voelde als thuiskomen. Alsof ik iemand had gevonden die me begreep.
Ik zat steeds in mijn mail te kijken of er alweer een nieuw berichtje van Hans binnen was gekomen. Het voelde zo fijn dat er weer iemand geïnteresseerd in me was. Alsof ik weer gezien werd. Na een paar weken mailen durfde ik hem eindelijk voor te stellen om elkaar te ontmoeten.
We spraken af in een museum in een stad in de buurt, dan hadden we meteen een leuke date. Op de dag van onze afspraak was ik heel zenuwachtig. Ik trok wel drie keer een andere outfit aan en keek steeds zenuwachtig naar mezelf in de spiegel. Inmiddels was ik zo verliefd op Hans, dat ik een stralende vrouw zag.
Hans en ik hadden elkaar laten weten wat voor jas we zouden dragen zodat we elkaar zouden herkennen. De mijne was een nogal opvallend exemplaar met een luipaardprint. Hij kon me dus niet over het hoofd zien.
Om twee uur hadden we voor de ingang afgesproken. Nerveus keek ik om de minuut op mijn horloge. Maar om tien voor half drie was hij er nog niet. En op mijn appje met de vraag waar hij bleef reageerde hij niet.
Na een uur wachten drong langzaam het besef door dat hij simpelweg niet meer zou opdagen. Huilend zat ik in de trein naar huis. Ik voelde me zo vernederd.
Hans heeft nooit meer contact met me gezocht. We zijn nog Facebookvrienden, zodat ik kan zien wat hij doet in zijn vrije tijd. Het doet pijn en toch doe ik het. Mijn lidmaatschap met het onlinedatingbureau heb ik opgezegd. En ik ben nog steeds alleen. Want dat mijn vertrouwen is beschadigd, daar ben ik zó ontzettend verdrietig van.’
