De moedermaffia deel 8034

 

Wat ben ik blij dat er in het jaar 2000 nog geen sociale media bestonden. Zo kon ik in alle rust leren hoe het was om een kind te hebben, zonder dat de moedermaffia op me lette.

 

 

 

Ik was een van de eersten in mijn vriendenkring die een kind kreeg. Godzijdank was er in het jaar 2000 nog niet zo veel ‘gedoe’ als er een baby onderweg was. Je kon nog nergens terecht voor een driedimensionale pretecho, er was nog geen tsunami aan baby-sites en het allerbelangrijkste: de moedermaffia bestond nog niet.

 

Het lijkt me hartstikke ingewikkeld om nu, twintig jaar later een jonge moeder te zijn want de moedermaffia houdt je overal in de gaten en is genadeloos in haar oordeel. Je doet het simpelweg nooit goed. Nu ben ik nogal nuchter en kan ik er wel om lachen als ik een discussie zie over het wel of niet geven van een paracetamolletje als je kind ziek is. Viktoria Koblenko kreeg van de week een horde boze moeders achter zich aan omdat ze haar vijfjarige zoon Kiy geen paracetamol geeft als hij koorts heeft.

 

 

Viktoria zal daar dan wel een goede reden voor hebben, denk ik dan. Maar de betwetermoeders vínden er wat van. Die weten het namelijk altijd beter, maken nooit fouten en krijgen voorbeeldige kindertjes die werkelijk nooit iets verkeerd doen. Ik denk dat ik als kersverse moeder dagelijks in een hoekje had zitten huilen. Steeds maar weer dat wijzende vingertje: ‘Geef jij je peuter Liga met sinaasappel? Mag jouw kleuter limonade drinken? Eet jouw kind knakworst?’ Hel en verdoemenis en je wordt met pek en veren over het plein gejaagd door al die mama’s die het allemaal zo goed weten.

 

Ik ben ook groot en sterk geworden met een glaasje ranja en een broodje Unox op zijn tijd. Niks mis mee en vooral, waar bemoeit die andere moeder zich mee? Een ander heeft er toch geen last van dat Viktoria Koblenko haar zieke zoon wel of geen pilletje tegen de koorts geeft? En wat kan jou het schelen dat een andere moeder het anders doet dan jij? Laat het lossss, laat het gaaaaan!

 

 

 

Door: Irene Smit

Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.

Afbeelding van Irene Smit