Franska.nl

Er waren dus mensen die dat léuk vinden om te doen. (‘Waren’ ja, want de wedstrijd is wegens brandweereisen verboden.) Rennend! 44 verdiepingen! Omhoog! Maar sinds gisteren begrijp ik die traprenners wat beter. Want er zakte in Nederland, land vol brandweereisen, veiligheidsregelgeving en -controles, dus een lift naar beneden. Zes verdiepingen! Zo’n achttien meter! Met z’n veertienen zaten ze erin. En wonder boven wonder belandden ze niet allemaal zwaargewond in het ziekenhuis. Of eigenlijk, ze landden wél in het ziekenhuis, want ze waren er al; het drama speelde zich namelijk af in het UMCG, het ziekenhuis in Groningen.

Noem je het nou een drama, Beatrijs?
Nou. Het had inderdaad een stuk naarder kunnen aflopen, want van al die personen in de lift, is er ‘maar één’ op de spoedeisende hulp terechtgekomen. Maar ik voel me gesterkt door de reactie van de ziekenhuiswoordvoerder. Zij noemt dit ‘de ergste nachtmerrie’. Nu kan ik zó een heleboel dingen bedenken die vele malen erger zijn, toch begrijp ik haar goed. Want het gevoel van veiligheid, het vertrouwen in zo’n alledaags hulpstuk, is helemaal kwijt. Plus dat het natuurlijk knettergevaarlijk en letterlijk doodeng moet zijn geweest. En, wát als ze een paar etages hoger …?

Zelf vind ik het al geen pretje om met een lift te gaan. Helemaal niet samen met dertien – ongeluksgetal – anderen die te dicht tegen me aan staan. Mijn gevoel zegt dan: ‘Te zwaar, te zwaar!’ Mijn verstand gaat al snel rekenen: Hoeveel kilo zijn we samen? Wat is het maximum aantal kilo voor deze lift? Waar staat het nummer dat ik moet bellen als we vastzitten? En … heb ik bereik?’ En dat allemaal binnen die drie seconden waarin je tergend lang moet wachten tot die liftdeuren dichtgaan. En weer open. Want er komt nog iemand aanhollen …

Op dit moment wordt onderzocht hoe dit drama nou kon gebeuren. Voor mij – samen met mijn ingebakken vriendje claustrofobie – is het duidelijk. 

Ik neem voortaan de trap. Zelfs als een gebouw 44 verdiepingen telt. Eerlijk? 44 verdiepingen omhoog lopen? Nee, natuurlijk niet! Het is een kwestie van vertrouwen op die maandelijkse veiligheidschecks, en op hoop van zegen die lift in. Maar zeker na gisteren plan ik mijn afspraken liefst lekker op de begane grond. Hoewel dat op de Groningse bodem tegenwoordig ook niet altijd meer zo stevig is …