Franska.nl

De frustraties van het renoveren van een huis…

 

Geertrude kent ze maar al te goed. Deze week moest opeens haar dak gerepareerd worden. En dat was een behoorlijke klus. 

 

‘Hoe kan dat nou?’ hoorden we de man op ons dak zeggen. Hij stond aan de kant van het dak die voor ons onzichtbaar was. Wij durven er niet op, want we hebben hoogtevrees. We schrokken ervan. We wisten dat er wat lekkage was, maar dit klonk alarmerend.

De man klom naar beneden en liet ons een foto op zijn telefoon zien. De hele hoek van het dak lag in brokken en er waren resten van honingraten te zien. ‘Bijen’, verduidelijkte hij.

Dat kon kloppen. De verkoper had ons verteld dat er bijen in het huis hadden gezeten. Die waren nu weg en dat was fijn. Maar om dat te bereiken hadden ze dus het dak kapot geslagen, maar het niet gerepareerd. Dat gingen we dan zelf maar regelen, want op deze manier was het huis niet bewoonbaar.

 

Toen de man twee weken later aan de slag wilde gaan, bleek dat het lijstje met materialen dat hij ons gegeven had, geen offerte was, maar een boodschappenlijstje. Oeps. Dus ging echtgenoot samen met de dakmeneer naar de bouwmarkt om inkopen te doen.

 

Na twee uur belde hij. ‘Het gaat even duren. En het is maar goed dat we ze niet zelf gekocht hebben, want we zouden de verkeerde platen meegenomen hebben.’

 

Dat was dan een geluk bij een ongeluk. Als je maar een deel van de golfplaten op je dak vervangt, is het wel belangrijk dat die dezelfde golf hebben als de rest, anders krijg je de boel niet waterdicht.

 

Ze gingen eerst even lunchen, want de winkel waar ze misschien wel de goede golf hadden, was tussen de middag gesloten. Ik zat ondertussen in mijn eentje in het huis en hoopte heel hard dat onze golf nog ergens te koop was. Het is tenslotte een oud huis, met een oud dak. Maar behalve die hoek en de afgebrokkelde rand aan de achterkant was dat dak nog goed en het zou financieel een behoorlijke strop zijn als we het hele dak moesten vervangen. Bovendien kost het extra tijd en ik wil er zo graag gaan wonen.

 

Ze lieten me een paar uur in spanning zitten, maar toen ze eenmaal terugkwamen, met de juiste dakplaten en een man extra, ging het ineens razendsnel. Er werd gezaagd, getimmerd en geschroefd en voor de dag om was hadden we een heel dak.

 

Weer een stapje verder op weg naar een bewoonbaar huis!