Franska.nl

‘De ex van mijn vriend vindt dat ik niet goed voor hun zieke dochter zorg’

Als de dochter van haar vriend ziek wordt, doet Bodil haar uiterste best om goed voor Madelief te zorgen. Maar de moeder van het meisje denkt daar heel anders over.

‘Als ik met Madelief, de dochter van mijn vriend Jeroen, door de stad loop komen we langs een nieuw koffietentje. Ik zie Madelief verlangend naar binnen kijken want ze maken hier de hipste cupcakes van de stad. Met een knipoog zeg ik tegen haar dat ik zo’n trek heb in koffie en ik loop alvast in de richting van de deur. Ik zie haar aarzelen om mee naar binnen te gaan, maar als ik zeg dat het heus wel kan volgt ze me met een grote glimlach.

 

 

 

In de vitrine liggen allerlei cupcakes. De ene nog mooier versierd dan de andere, met dikke botercrème en sprinkels. Vragend kijkt Madelief me aan en als ik zeg dat we hem gewoon samen delen kiest ze er eentje met roze glittersuiker. Hij is mierzoet, maar ik zie haar genieten. We eten hem niet helemaal op en als ik afreken vraag ik of we de rest in een zakje mee mogen nemen. Want Madelief heeft diabetes, zeg ik nog tegen het meisje achter de toonbank. 

 

 

 

Een beetje stout doen, zo af en toe moet dat toch kunnen vind ik, ook als je diabetes hebt. Want sinds twee jaar staat het leven van Madelief in het teken van haar ziekte. Ze was maar zo moe en viel af zonder dat we wisten waarom. Uiteindelijk viel de diagnose diabetes waardoor er veel voor haar veranderde en waar we allemaal mee om moesten leren gaan, Madelief voorop. 

 

 

 

Gelukkig ging het daarna met de juiste medicatie al vrij snel veel beter met haar, maar sinds ze in de puberteit zit schommelen haar waarden door de verandering van haar hormonen. Haar moeder zit er continu bovenop. Of ze al gespoten heeft en als ze dat nog niet gedaan heeft, komt de onvermijdelijke vraag waarom niet. Gewoon niet, omdat Madelief er even niet aan dacht. Geen wonder dat ze de bokkenpruik opzet. Het is een meisje van veertien dat midden in de puberteit zit. Die is met heel andere dingen bezig. Jongens, make-up, of ze haar wiskundetoets wel gehaald heeft. Zo’n meisje wil helemaal niet bezig zijn met insuline en mooie glucosewaarden. 

 

 

 

Haar vader en ik willen haar echt wel helpen, maar alleen als ze erom vraagt. Wij denken dat we dan veel meer bij haar kunnen bereiken. Maar ook daar heeft Yvonne weer commentaar op. Alsof we doelbewust de behandeling van Madelief willen saboteren. Hoe komt die vrouw er toch bij?

 

 

 

Van de week ging het bijna mis. Ze was met haar vriendinnen naar een feestje bij een van haar klasgenoten en vergat om op haar sensor te kijken. Iedereen had wat lekkers meegenomen en natuurlijk wilde Madelief lekker mee-snoepen. Pas toen ze het gevoel had dat ze een hypo kreeg greep ze snel in. Dat was natuurlijk niet zo handig, maar ik begrijp haar wel. Ze wil gewoon zijn, niet dat meisje met diabetes. Pubers mogen toch zeker wel fouten maken? Ze moeten al zo veel en door het perfectionistische gedrag van haar moeder ben ik af en toe bang dat Madelief daar gewoon geen ruimte voor krijgt. En dat zorgt voor heel veel spanning, niet alleen voor Madelief.

 

 

 

Regelmatig krijgt mijn vriend er ook van langs. Niet zozeer dat zijn ex vindt dat hij niet goed voor hun dochter zorgt, want dat durft ze niet te zeggen. Maar iedere keer is er wel iets dat ik niet goed gedaan zou hebben als Madelief bij ons is en dan moet Jeroen mij steeds weer verdedigen. Zo zou ik nooit goed genoeg opletten waardoor Madelief veel te veel koolhydraten zou eten. En zouden we veel te laat aan tafel gaan. Maar Jeroen en ik werken allebei fulltime, dus zitten we niet om 6 uur ’s avonds achter ons bord. 

 

 

 

Het is natuurlijk heel fijn voor Madelief dat haar ouders proberen om het co-ouderschap zo goed mogelijk in te vullen, maar al vanaf de eerste dag dat zijn ex weet van mijn bestaan krijg ik de ene na de andere steek onder water. Terwijl Jeroen en ik elkaar de eerste maanden alleen zagen in de weken dat Madelief bij haar moeder was. En pas toen we allebei zeker van onze zaak waren heeft Jeroen mij aan Madelief voorgesteld. Ze was destijds een meisje van bijna twaalf dat ik meteen in mijn hart sloot. Ik heb zelf geen kinderen maar Madelief voelt zo eigen. Nooit hadden we problemen of was er sprake van jaloezie. Misschien is dat ook wel wat de ex van Jeroen stoort. Dat ik geen boze stiefmoeder voor hun dochter ben, maar gewoon Bodil. 

 

 

 

Als we weer naar de bushalte lopen om naar huis te gaan zegt Bodil dat ze maar niet tegen haar moeder moet zeggen dat ze met mij in dit koffietentje is geweest. Om maar van het gezeur af te zijn, zegt ze erachteraan. Het geeft me een dubbel gevoel, want ik wil niet dat Madelief geheimen heeft voor haar moeder, maar ik zit er eerlijk gezegd ook niet op te wachten om weer te moeten horen dat ik niet goed voor haar dochter zorg.’