De eerste prik
‘Zie je iets aan me?’ vraagt mijn vriendin met een ondeugende blik in haar ogen.
Ze is stralend en zongebruind teruggekeerd van de wintersport dus ik bejubel haar schoonheid. Maar op die teint na zie ik werkelijk geen verschil met een paar maanden daarvoor. Haar vraag kan maar één ding betekenen: ze heeft haar eerste prik laten zetten.
Ik heb het meteen goed. Maar zie ik het nou, of zijn het 200 verspilde euro’s, wil mijn vriendin, die 48 jaar is en gezegend met een schitterende huid, weten.
Het gekke is natuurlijk dat er niet echt een lekker antwoord mogelijk is op haar vraag. Niemand gaat naar de prikkendokter om er vervolgens opvallend anders uit te zien. Tegelijkertijd: als het effect van die botox of filler zo onzichtbaar is, waarom zou je dan je geld eraan uitgeven?
Dus ik laat haar boos en verbaasd kijken, en ja, dan zie ik inderdaad minder beweging in haar mimiek. Is dat wat ze wil?
Mijn vriendin weet ook niet zo goed wat haar bezielde. Maar als iemand die aan krachttraining doet in de strijd tegen verslapping, haar uitgroei op tijd laat bijkleuren en graag mooie kleren koopt, leek dit haar op deze leeftijd een logische stap om toe te voegen aan de onderhoudsbeurt.
Ik herken dat. Om dezelfde reden laat ook ik eens in de vijf maanden de frons tussen mijn wenkbrauwen wegprikken en de grimas bij mijn kin wat verzachten. Ik doe hier altijd wat geheimzinnig over, zeker tegenover mijn geliefde, omdat ik weet dat hij het je reinste onzin vindt of erger nog, ijdeltuiterij. Maar ik doe het toch en hij heeft nooit iets door. Wat ook vrij dubieus is en dezelfde vraag oproep als hierboven: als hij geen verschil merkt, wat zegt dat dan over het effect?
Ook als ik de voor-en-na-foto’s op de sites van cosmetische artsen bestudeer, moet ik mijn sterkste bril opzetten en extra inzoomen en zelfs dan zie ik soms amper een verbetering. Ondanks die twijfel en lichte gêne over mijn verhouding tot mijn rimpels – het blijft een beetje valsspelen – doe ik het toch. Het is hetzelfde als vijf kilo meer of minder wegen, voor jezelf voelt het compleet anders maar geen hond die het ziet. Zelfs je trouwste honden niet, zoals je geliefde, of je allerbeste vriendin.
