Franska.nl

de dag van de dankbaar­heid

Zoals ik niet kan kiezen tussen Londen en Parijs, zo kan ik dat ook niet tussen de lente en de herfst.

 

Een seizoen dat knispert en kwispelt voor alles dat nog komen gaat, die mooie avonden, de lichte nachten, of de herfst die terugkijkt, dankt voor wat er was. Dat wat mooi was koestert, wat minder was even bekijkt en, na er goed naar gekeken te hebben, lijkt te begraven onder de bladeren. Een warme deken die uitgerold wordt over het jaar. Een jaar dat voor mij turbulent was. Waar geliefden leden en mensen in het toppunt van hun kracht getroffen leken te worden. En alhoewel ik meer gehuild heb, ben ik dankbaar: voor het samen huilen via Facetime, samen lachen in de verkeerde gang van het ziekenhuis, samen nerveus zijn voor de uitslag, opgelucht zijn. Je gekoesterd weten door je vangnet. Zien hoe lief de mensen zijn. Gisteren was de dag van de dankbaarheid en die heb ik met een mooi glas Pugliese wijn gevierd. Ik hoop jij ook.

 

Met moois,

 

May-Britt