De belachelijk dure bruiloft van mijn zoon
Thomas, de zoon van Ghyslaine, gaat volgend jaar trouwen, maar daar heeft ze zo haar bedenkingen bij.
‘Mijn man en ik zitten in de tuin als de bel gaat, onze zoon Thomas staat onverwachts voor de deur. Natuurlijk hebben we tijd voor koffie en als hij zin heeft kan hij ook wel mee-eten. Sinds hij samen is met zijn vriendin Jo-Anne komt hij niet zo vaak meer alleen bij ons op bezoek en daarom vind ik het eigenlijk wel leuk dat dat nu wel het geval is.
Thomas woont nu al een tijdje met zijn vriendin samen en begin dit jaar heeft hij haar op haar verjaardag ten huwelijk gevraagd. Eerlijk gezegd zijn mijn man en ik niet echt dol op haar. Ze is nogal een luxepoppetje en heeft vaak een heleboel noten op haar zang. Maar goed, Thomas zegt dat hij gelukkig is. En nu is er dus dat huwelijk.
Ze hebben een datum geprikt in december en als ik Jo-Anne mag geloven wordt het allemaal spectaculair. Ze heeft me inmiddels al talloze foto’s laten zien van de jurk die ze samen met haar moeder heeft gekocht. Helemaal voor haar gemaakt en dat kostte blijkbaar een vermogen. Ze krijgt hem van haar ouders en dat is natuurlijk een mooi gebaar.
Er is een fotograaf geregeld en iemand die de hele dag filmt. Samen met een weddingplanner is er een kasteeltje afgehuurd en kijken ze hoe ze de dag verder in willen vullen. Of beter gezegd, hoe Jo-Anne het allemaal in haar hoofd heeft, want ik heb zo het idee dat Thomas niet zoveel heeft in te brengen.
Als ik de mok met hete koffie voor hem neerzet zie ik hem zenuwachtig op zijn stoel heen en weer schuiven, blijkbaar is er iets dat hij ons wil vertellen. Er schiet van alles door mijn hoofd. Is er iets met zijn baan of zou Jo-Anne soms al zwanger zijn? Verwachtingsvol kijk ik hem aan en wacht tot hij iets zegt. Dat we natuurlijk weten dat ze gaan trouwen en dat dat voor zijn meisje een droom is die uitkomt. En dat hij graag wil dat ze de mooiste dag van haar leven zal hebben. Maar inmiddels zijn ze al fors over het geleende budget gegaan en zou het misschien mogelijk zijn dat wij nog een bijdrage leveren?
Verbaasd kijk ik mijn zoon aan. Komt hij nou om geld vragen? In een flits denk ik terug aan mijn eigen huwelijksdag. Mijn man en ik gingen op een doordeweekse dag op de fiets naar het stadhuis en daarna hadden we een lunch met onze ouders. Het kwam niet in me op om een heleboel geld aan een bruiloft uit te geven. We hadden net een huis gekocht en gewoon geen geld meer om een duur feest te geven. Natuurlijk wilden we niets bij de bank lenen om een duur feest te financieren, we zouden jaren bezig zijn om die lening af te lossen. Ik begrijp eerlijk gezegd niet dat Thomas deze vraag aan ons stelt, want zo hebben we hem niet opgevoed. Als je het geld niet hebt kun je ook niet uitgeven, maar blijkbaar is dat niet de manier waarop Jo-Anne in het leven staat en wil zij haar droombruiloft op de pof betalen.
Na een korte stilte hoor ik mijn man zeggen dat hij daar even over na wil denken en dat we er snel op terug zullen komen. Ik weet zeker dat hij er net zo over denkt als ik, maar dat we dat eerst even met elkaar willen bespreken. Natuurlijk wil ik best wat geld aan Thomas en Jo-Anne geven, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om een grote financiële bijdrage te leveren aan deze exorbitante droom van zijn vriendin.
Steeds vaker bekruipt me het gevoel dat Thomas niet tegen haar is opgewassen en houd ik m’n hart vast voor wat er de komende jaren allemaal nog gaat komen. Hij zal vast wel van haar houden, maar ik vind dat hij veel beter verdient dan een vrouw voor wie het beste nooit goed genoeg is.’
