deel 145
Charlotte & Tom
Charlotte en Tom zijn allebei nog niet zo lang gescheiden en via internet op zoek naar een nieuwe liefde…
Van: Charlotte
Aan: Tom
Onderwerp: Mijn verslag
Ben net thuis, mooi op tijd. Drie mails in mijn inbox: Joost, Tom en een contactverzoek van ene Klop Klop (huh!?!, lijkt me dus een gekkie, héle malle jongen).
Even chronologisch maar: vanochtend eerst naar mijn psych, fijne sessie, wat ik heb noemden ze vroeger een geagiteerde depressie. Ben ik mooi klaar mee, volgens mij ben ik dus een opgewonden, licht hysterisch standje dat de weg kwijt is! Volgende stap is sporten, gadverdamme! Maar ik heb mezelf flink aangepakt en meteen een afspraak gemaakt bij de sportschool, morgenmiddag medische test aan de hand waarvan ze een trainingsprogramma voor deze kneus zullen samenstellen, ik ‘moet’ drie keer in de week, god sta me bij… Gelukkig ga ik morgenochtend eerst naar de schoonheidsspecialiste, dat is tenminste gewoon fijn.
Vanmiddag de bedrijfsarts: schattig mens (jonger dan ik, dat begin je te krijgen als je de veertig nadert) en alle begrip, nam me nog serieuzer dan ik hoopte. Een opluchting.
Toen Bram in de Balie. We hebben geborreld, dat wil zeggen: ik, hij kan niet tegen drank (minpuntje). Maar Bram leek erg leuk, we zijn daarna Chinees gaan eten op de Zeedijk. Op die fiets ernaartoe haalde ik nog even een fijne actie uit door in de Spuistraat plotseling bovenop mijn rem te gaan staan, zodat hij met zijn (splinternieuwe) fiets bovenop me knalde en morgen dus naar de fietsenmaker kan. Zijn fiets was namelijk van Verkade-staal en totaal verbogen… Lekkere binnenkomer natuurlijk, maar ja, hij was op mijn profiel gevallen, dus ik moest mijn Bridget Jones-image wel waarmaken.
Om een uur of elf op mijn (ongeschonden) fietsje naar huis, ik wilde je nog bellen voor een biertje, maar ik moet verstandig zijn, dus helaas. Fiets ik langs Willem, hij zit op de bank te buizen, hoezo gewoon geen zin, dat werd ineens enorme zin, maar nee, ik moet voorzichtig met mezelf zijn, dus die heb ik ook gelaten waar hij zat. Is dit nu het leven van een verstandig mens? Ik vind er geen bal aan.
Nu dus thuis. Mailtje van Joost, zul je net zien op zo’n avond met een nieuwe ronde, nieuwe kans, hij heeft daar een radar voor, met als gevolg natuurlijk een huilbui(tje). Hoe het met hem gaat (redelijk), niet te uitgebreid, maar wel dat ie ons contact mist, maar dat dat wel weer komt, dat het nog steeds even niet anders is, op naar de toekomst. O gvd, ‘Afscheid nemen bestaat niet’ op de radio, ik ga gillen!‘Het wordt tijd dat ik in bed mijn niet-begane zonden ga overdenken’
Je jeugdliefde zag het dus niet als een romantische avond, maar gewoon als eten met een goede vriend die weinig decorum verwacht. En iemand die met een rotrelatie in haar maag zit, praat graag over relaties, dus geen wonder dat het toen geanimeerder werd. Wel een beetje een domper, maar aan de andere kant ook wel zo duidelijk, toch?
Sorry, dat ik die ander spook noem. Typisch geval van superspannend en opwindend. Doe het dus maar stiekem, er zit niets anders op, heeft natuurlijk ook wel iets, spannend in een hotelletje halverwege, ik verheug me er nu al op. O ja, waarom maakt ze zich zorgen? Heb je soms zielig gedaan, oliebol? Nou ja, het is weer een heel verhaal geworden, het wordt tijd dat ik in bed mijn niet-begane zonden ga overdenken… Mijn moeder vindt onze vriendschap trouwens buitengewoon boeiend!
XC
Lees hier de vorige aflevering
