Onze columnist opereert undercover en ontfutselt mannen de échte waarheid over het daten. Deze week vertelt Paul over zijn ontmoeting met Ellen (die opnieuw moet beginnen zonder netwerk).
‘Kon jij je netwerk niet aanspreken?’ vroeg ze me.
‘Mijn netwerk aanspreken? Hoezo?’
‘Nou, je bent toch ondernemer? Dan heb je toch een netwerk?’ vond ze.
‘Eh, ja… ik heb wel een netwerk, natuurlijk. Maar dat is om zaken mee te doen. Toch niet om een partner mee te zoeken?’
‘O, nou ja… ik dacht het’, legde ze uit. ‘Ik zit sinds kort – naast de datingsite – ook op LinkedIn. En daar heeft iedereen dus een enorm netwerk. Zó groot dat ik er onzeker van word.’
‘Och joh, daar moet je niet onrustig van worden.’ stelde ik haar gerust. ‘De meeste mensen kennen de helft van hun netwerk niet eens. Ik krijg connectieverzoeken van mensen die ik nog nooit gesproken heb, maar die alleen maar iets willen uitstralen door met mij te connecten. En ik doe daar zelf dus nooit aan mee, maar het zal ze bij anderen misschien wel lukken. Ik lap zo’n enorm netwerk dus altijd aan mijn laars, want het zegt niets. Ja, hooguit iets over de brutaliteit van mensen, maar niets over hun kwaliteiten.’
‘Dus LinkedIn heeft eigenlijk weinig zin?’ vroeg ze onzeker. Je zag dat ze het zich had laten aanpraten, maar dat het haar helemaal niet bracht waar het eigenlijk voor bedoeld was.
‘LinkedIn heeft alleen zin voor jezelf!’ legde ik uit. ‘Het is eigenlijk niet meer dan de visitekaartjes die je vroeger uitwisselde. Je kunt nog eens contact leggen met iemand waarvan je denkt dat hij iets voor je kan betekenen, en je kunt iets betekenen voor anderen. Meer is het niet! Maar veel mensen denken er een soort status uit te halen door er zo veel mogelijk connecties mee te scoren. En daar is het dus eigenlijk helemaal niet voor bedoeld.’
‘O, gelukkig,’ zuchtte ze opgelucht, ‘ik word zo verschrikkelijk onzeker van alles wat ik niet meer schijn te zijn, sinds mijn man is vertrokken. Ik ben blijkbaar geen mooie vrouw meer, ik ben mijn baantje in ons bedrijf kwijt, mijn man kwijt en mijn huis kwijt. En dat allemaal omdat ik lang geleden zo dom was om op huwelijkse voorwaarden te trouwen met de man die zei altijd bij me te willen blijven. Niet goed nagedacht, dus. En nu dus ook een netwerk van niks meer, waarmee ik alles weer opnieuw moet opbouwen.’
‘Hoezo een netwerk van niets?’ wilde ik weten.
‘Ach, mijn man verdiende veel geld, en was daar best gul mee,’ legde ze uit, ‘dus de meeste vrienden en kennissen kozen voor hém en zijn nieuwe vriendin. Ik denk dat ik nog drie vriendinnen over heb, en naar mij is hij beduidend minder gul dan naar de mensen die hem zogenaamd bewonderen.’
Ze probeerde sterk te blijven, en ik bewonderde haar juist dáárom.
‘Ik heb geen netwerk meer om iets nieuws mee op te bouwen’, legde ze uit. ‘Ik moet dus helemaal opnieuw beginnen, en heb pas net werk gevonden’, vertelde ze.
‘Nou, daar hoor ik toch écht iets van “net werk”’, lachte ik. Ik had met haar te doen en keek tegelijkertijd tegen haar op. Ze had heel goed door wat ze ooit verkeerd had ingeschat, maar weigerde om nu te gaan zeuren. Ze ging er iets van maken, deze dame. Dat zag je!
En ik hou van dat soort vrouwen.
Dus ik ga haar zeker nog een keer mee uit vragen! Ze lijkt me namelijk heel leuk, en ik begrijp niet waarom ze denkt dat ze niet mooi is.
