Dat smaakt naar toen

Geuren en smaken. Soms heb je ze zomaar ineens in je neus en FLITS zoeven er smaak-flashbacks door je hoofd.

 

Ik had het deze week nog. Komt m’n zus namelijk ineens aanzetten met iets dat ik al heel lang niet geproefd had. All the way uit Twente geïmporteerd. Uit Losser van slager Busscher om precies te zijn. Wat een geluk als je daar woont en het zomaar kunt kopen als je er ineens zin in hebt. Ik kreeg een flink stuk bakleverworst en bakbloedworst. Er zullen absoluut mensen zijn die alleen al gruwen (wat een raar woord eigenlijk) bij het horen van het woord bloedworst, maar ik ben er gek op. Ook trouwens op die lekkere met uitjes erin die ze in Frankrijk maken.

 

Maar die Twentse. Mmmm. Die doet me zo ontzettend aan vroeger denken. Net als die bakleverworst. Als ik het in de pan leg komt er een geur tevoorschijn die me in een soort tijdmachine zet. Terug naar toen ik nog kind was en m’n moeder balkenbrij maakte. Een heel ingewikkeld proces dat recept. Eerst bestelde ze bij onze slager een emmer worstennat. Dat had hij dan overgehouden bij het maken van worsten. En dan begon het. Ik heb ergens het recept, maar of ik het ooit durf te maken? Stel je voor dat het mislukt. Dan gaat er misschien een dierbare herinnering stuk.

 

Als het spul klaar was, werd het in alle emaillen schaaltjes gegoten die we maar in de kast hadden om op te stijven. Het complete nest schaaltjes was dan in gebruik, daar kon een paar dagen even geen groente in geserveerd worden. Omdat ik het er met m’n zus over had, herinnerde ik me ineens dat zo’n schaaltjes-set een nest heette. Wist jij dat nog?

 

 

Als de balkenbrij snijdbaar was, gingen er plakken van in de koekenpan, die werden lekker knapperig gebakken, van binnen nog zacht, stroop erop, die dan heerlijk wegsmolt en mmm… Ik proef het gewoon. Zie je wel. Smaak-flashback.

 

Wacht, ik gooi zo nog een plak bakleverworst in de pan. Lekker op de zondagochtend. Krijg je die heerlijke boekweitgeur weer. Al zou ik natuurlijk het allerliefste de balkenbrij van m’n moeder in de pan doen. Die niemand zo lekker kan maken als zij het kon. Ik moet er trouwens over ophouden anders pinkelt er zo meteen een traant over m’n wang. Hop. De keuken in. Hierrr met die pan!

 

Fijne zondag!

 

Door: Franska

Afbeelding van Franska