Daphne had geen idee hoeveel verschillende meisjes deze kerel had laten opdraven
‘Hij schaamde zich er niet eens voor om de portier van het hotel om escorts te vragen.’
‘Ik was met een groep marketeers negen dagen in Japan geweest voor een studiereis. Ik als regelneef van het gezelschap – ik had de planning gemaakt, de reis en de hotels geboekt, de restaurants en het vervoer in Tokio geregeld. Negen dagen is lang. Lang genoeg om elkaar een beetje door te krijgen en onderling contact te maken. Drie mannen hadden elkaar al gevonden voordat we in Tokio landden. Ze waren aan elkaar gewaagd: een beetje de branieschoppers, niet vies van een drankje en net iets te hard praten.
Het was dit gezelschap van drie dat al snel een programma naast het programma had. Als iedereen naar de hotelkamer ging, gingen zij nog even de bar in, als ik de metro had gepland namen zij een taxi. De man met de grootste mond was een vent van twee meter.
Een womanizer van het zuiverste water. Probeerde meteen al iets bij mij en de andere vrouwen in ons gezelschap en toen dat op niets uitliep besloot hij ‘de Japanse markt maar eens te gaan verkennen’ – hij moest er zelf nogal om lachen toen hij het uitsprak.
Hij schaamde zich er niet voor om de portier van het hotel om escorts te vragen waar wij allemaal bij stonden en vroeg mij of ik voor de laatste avond een club kon regelen om deze fantastische reis in stijl af te sluiten. Ik weet niet hoeveel verschillende meisjes – en hoeveel tegelijk – hij had laten opdraven in die negen dagen maar het waren er vast meer dan ik op twee handen kon tellen. Hij had het in ieder geval geweldig naar zijn zin gehad, zei hij toen we terug naar huis vlogen.
Bij terugkomst op Schiphol gaf hij iedereen al bij de bagageband een hand. Hij werd opgehaald, zei hij, dus zodra hij zijn koffertje had was hij pleite. Zijn bagage rolde tegelijk met die van mij van de band, waardoor we samen door de schuifdeuren in de aankomsthal aankwamen. Op deze man stond een vrouw te wachten. Jonger dan hij, heel mooi, een beetje verlegen en… hoogzwanger. Ze omhelsde hem en legde haar hoofd tegen zijn borst. Ik wachtte nog even of hij me aan haar ging voorstellen, maar hij maakte geen aanstalten.
Het kwam hem vast beter uit om te doen alsof ik er niet was. Ik keek nog even over mijn schouder toen ik wegliep. Hij had zijn hand inmiddels liefkozend op haar buik gelegd. Zo ging dat dus, dacht ik. Wat ik zag deed me pijn. Maar misschien vond ik het nog wel het meest pijnlijk dat hij er niet eens uitzag alsof hij ongemakkelijk was met de situatie.’
Daphnes naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
