‘Als mijn moeder echt zo over mijn vader dacht als ze altijd zegt…’
‘Dan vraag ik me oprecht af wat de reden is dat ze met hem trouwde.’
‘Mijn moeder was nog geen twintig en telefoniste bij het bedrijf waar mijn vader de hoogste pief was. Hun leeftijdsverschil is daar ook wel naar: 22 jaar op de kop af. Mijn vader was nog getrouwd, woonde nog bij zijn gezin. Maar du moment dat hij mijn moeder zag zitten ‘stralen achter die balie’, zoals hij daar altijd over vertelt, dacht hij: dat meisje moet ik hebben. Al zegt ‘dat meisje’ op haar beurt dat ze van hem gruwde – altijd als ze dat vertelt trekt er een vies gezicht bij om haar woorden kracht bij te zetten. Stukken ouder, niet moeders mooiste (ook nooit geweest) en een beetje vadsig (altijd al geweest).
Toch besloot mijn moeder op een dag op zijn uitnodiging in te gaan om samen ‘een stukje te gaan eten’. Mijn vader nam haar mee naar een sterrenrestaurant. Daar was mijn moeder als broekie van onder te indruk. Dus nam mijn vader haar nog een keer mee uit eten en kwam al etende en drinkende van het een het ander, waarna ze op een dag in een vijfsterren hotelkamer belandden. Hun relatie was een feit na die nacht, zeggen ze daar altijd over. Al moest het allemaal wel heel erg in het geniep gebeuren omdat niemand ervan weten mocht.
Altijd als mijn moeder over die periode vertelt zegt ze dat ze het vooral heel erg leuk en heel erg spannend vond maar dat ze er nooit mee gerekend had dat mijn vader op een dag echt bij zijn vrouw en kinderen zou weggaan om voor haar te kiezen – ‘ben je gek joh, nee natuurlijk niet en waarom zou hij ook’, lacht ze dan.
Ze trouwden toen mijn moeder vierentwintig was en kregen mij een klein jaar later – ‘net geen moetje, dus maak je geen zorgen haha’ – en ze zijn nog steeds samen, die ouders van mij. Mijn moeder heeft na dat baantje nooit meer een dag gewerkt maar had wel altijd alles wat haar hartje begeerde. Dus waarom ze, tot op de dag van vandaag, moet aanhalen hoezeer ze van mijn vader gruwde toen ze hem voor het eerst zag? Ik heb haar dat weleens gevraagd, maar ze lachte het weg zonder antwoord te geven en zonder zich er iets van aan te trekken dat ik het best wel pijnlijk vind om dat steeds te moeten horen. Ik twijfel er in ieder geval ernstig aan of ze ook met hem was meegegaan als hij geen geweldige baan en dito salaris gehad zou hebben. Ook dat besef vind ik pijnlijk.’
‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
